L'infidélité - V

The next day

“Am I going to get killed? If so when is it? My dear wife, whom I had loved so much and who was everything in my life, whom I had expected to come till the end of my life, is going to end my life? What should I do now? Should I tell her everything what had happened? No!!! Let her come up with her own story and I will decide what to do next. Anyways let me be prepared” Lot many things gushed into Yogi’s mind. He decided to stay away from Abinaya for a while. That evening he called her and informed her that there is a major issue in the project and got to stay back for the night and its indefinite when the problem would get resolved. Her voice never showed sympathy for him. She seemed to have lost in some thoughts. Yogi asked her if anything was wrong at her end. But she said nothing. There was a gentle weep at the other end and she immediately cut the call. Yogi knew something was eating up her mind. But he didn’t care to ask her anything. He stayed at the dormitory that night.
Next morning he left home after ensuring Abinaya had left for her office. He decided to follow the same for the whole week

************* *************

Saturday Morning

He went to the Pistol dealer to collect the Pistol he had ordered a few days back. “I will have it just in case I need it” He thought. Yogi reached home and rang the door bell. Within a few seconds Abinaya rushed to the door and opened it with a smile and hugged him tight letting her tears fall on his shoulders. He was confused and hugged her with too many questions in his mind. Her face looked so tired and it appeared to him that she had cried the whole night. “Honey what’s the matter with you? Anything wrong?” He asked her. “No Yogi. I feel much relieved seeing you. I missed you so much. I’ve got a lot many things to talk with you, that had troubled me these days” She said avoiding his eyes. “What is it?” He asked. “Shush….Not now. You go have your bathe and come. Meanwhile I will cook you breakfast. I am all yours. Treat this day as if we are newly married. Let’s talk when you come back” She replied firmly and walked towards the kitchen. Yogi headed towards the shower with lot of calculations in his mind

************* *************
He came out totally freshened up. Abinaya looked stunning on her silk robes. She seemed to have worked out on all the make-up kits that she possessed. “Honey you look too young and sexy, just like the day I first saw you” He smiled. She came closer to him and hissed in his ears “Lift me. Let’s move” He lifted her and walked slowly towards their bedroom. He was surprised to see their bed decorated with flowers and the fresh fragrance that came when he opened the door turned him on. “What is this all about Abi?” He asked her. “Yogi. Make love to me” She looked into his eyes. “What? Hey…You mean…?” Words trembled from his mouth. “Are you not ok with this Yogi?” She showed disappointment that reflected on her face and in her voice. “No..No…Am ok with it. I would love to. It’s been many days since we…” He checked the pistol which he sneaked through his pant pockets. “So, shall we” She pulled him closer

************* *************
She kissed him so passionately as if she was dying for it. Yogi decided not to concentrate on this department, as he felt it would make him lose track of what he had intended to do. But still he moved close with her body. Her eyes remained close and she concentrated a lot on him. He kept his eyes opened and waited for her next move. 20 minutes flew in quick time. She thought he was tired of his office work and decided to make him feel ease. She made him lay over the bed and come on top of him. She kissed him all over his face and unbuttoned his shirt.
The final scene from The Basic Instinct started running in his mind.
She opened her eyes and looked into his eyes. His eyes reflected fear. She smiled and him and slipped her left hand under the pillow and was about to drew out something.
Yogi saw her quickly and pushed her aside with more force. She fell onto the floor and he immediately drew his pistol from his pocket and shot her straight on her temple. The gray market Pistol and the bullet duo did the job so perfectly taking the blood out of her skull in nanoseconds and pushed her body to the wall letting her eyes wide open

************* *************
Yogi cried so hard looking at her corpse. He hugged her tightly and kissed her forehead where the bullet had just kissed her few seconds back. In a few seconds, he heard continuous thud on the door and the door bell followed shortly in quick succession. He forecasted it could be the people from his neighborhood who had rushed shortly after hearing the bullet shots. He looked at Abinaya’s wide open eyes, kissed her lips and placed the pistol on his forehead. He closed his eyes, took one last deep breath and pulled the trigger. The bedroom which was decorated with flowers and the fragrance which filled it few minutes back, smelled only BLOOD

************* *************

Next few hours

The police officers arrived at the crime scene and worked on the Crime scene reconstruction. There were lot of people outside their house and the police tried their best to keep them out of the crime scene. Lot of reporters started questioning and a higher official from the police department replied “We are working on it. It’s too early to comment”.
The Forensic department was called for and they marked all the tiny objects found in the crime scene.
Suddenly a guy shouted towards the police officer in charge “Sir, you might have to look at it”.
The police officer removed the pillow over the bed, and below was an envelope and a small square sized gift box. The officer opened the envelope and the letter which Abinaya had written read:

“Dear Yogi. You have been a good husband. Loyal, affectionate and very much lovable. But I’ve been not. My life took a turn the day I met this guy in the Pub, the same day you left halfway to your from the pub on some issues. I shared a physical affair with this guy and it started growing more and more. At one point, he started blackmailing me with the photos, messages and the calls which connected him with me. I had spent a lot of money and still owe him a few ransom. I want to get rid of him from my life forever and I promise you I will be your faithful wife for now and forever and be a caring mother to our kid just 3 months old in my womb. I have some gift for you. Now please forgive me and open it up with a smile. I know you would never like to hurt me, not even a bit. Let’s start a new life together. I love you truly, Madly, Deeply.
Signed
Abi”

The police opened the gift pack and it was a small red colored silk box. He opened it and it started singing a song by Glenn Medeiros
“Nothing's gonna change my love for you
You ought know by now how much I love you
One thing you can be sure of
I'll never ask for more than your love”

And below the silk box was a nice Rado watch with diamond studs embedded.

The higher officer looked at the rest of the crew. The case is solved. I will give something the papers might take the pleasure for the next few days for a cover story

************* *************
“These two who lost their lives were followed for a long time by a professional couple, Vinay and Renuka. These 2 go as singles in Pubs and various other places, befriend a wife and a husband respectively, begin a relationship and blackmail them for money to live a posh life. We’ve been getting a lot of complaints offlate and we tried to trace them and nail them down. Yesterday morning we received a news about the murder of a guy, while in bed with a girl who was presumably his wife or his girl friend. She had stabbed him with an ICE PICK while they were making love and she had escaped with the whole money from their savings. The guy was dead in a few minutes and we are still searching for that girl. The guy who was murdered was Vinay and the girl who ran away was Renuka. We have found out that Yogi and Abinaya were one of the victims
We are doing proper investigation and we will trace and arrest Renuka as soon as possible. That’s all I have from my end.” Ended the Police officer

Please don’t bring in too much crowd. Inspector, please handle this. Thanks for your co-operation” He left thanking the reporters


P.S: This is not purely fictional. Influenced by a real story which happened in Bangalore and from the content published by the newspapers titled “Techie Kills his Wife; Commits suicide”

L'infidélité - III

A week later, on a breezy evening
“Yogi. I would be late tonight. If possible get us both something for dinner.” Abinaya talked to Yogi over the phone. “No problem dear. I will cook something light. Bye. Take care” He ended the call. The house looked messy. They had moved to a new house and nothing was set. He decided to clean up the mess and sort things. While cleaning up, he noticed a JVC video cassette player. He considered it as a prestigious thing and had possessed it with pride when he was in school. He changed his clothes and decided to buy some groceries for dinner. On the way back, an old Book-cum-Video library caught his attention. “How can I help you sir?” The librarian greeted him with warmth. “No I was just looking for some good books. Or may be some classic English movies” He said. “It has been many years I’ve seen people looking for video cassettes. I’ve got a lot of good English collections starting from 1920s. May be you could browse through the shelf in the first floor sir” He said.
After browsing through the rack, he took The Apartment movie and examined the condition of the cassette. It looked fine. He billed for the cassette and returned home.
Jack Lemmon’s acting as an officer for an insurance company in the New York City with managers of different companies taking turns commandeering Lemmon’s apartment, which for their various extramarital liaisons was overwhelming. They promised him a promotion and after a long wait he gets what he was waiting for. The TV screen then suddenly went blank. 30 minutes of the movie was remaining and he tried to eject the cassette and play it again. But it did not work. Yogi felt irritated and he felt it was time for supper. So he switched off the TV and walked towards the kitchen

The following morning
“Can you please drop by my cubicle?” His Manager asked him. “Sure” He replied.
“Yogi. I have a news for you. You have been performing consistently exceptional. So I have recommended you for a promotion to the senior board of Members. There has been no official confirmation yet. You can expect it in a day or two” He delighted him. He felt like he was on top of the world and called Abinaya and shared the news. He left for home early that day to celebrate with her but to his dismay she informed him that she would be late again as there were some project hiccups.
************* *************
“The cassette which I took yesterday didn’t play fully sir” He showed his anger to the shop keeper. “Let us check it rightaway sir” He said politely and played the cassette in his Video Player. He was Flabbergasted when he saw the video running fully till the very end. The shopkeeper looked at him scornfully. Yogi was puzzled if it was the fault of his player. He decided to check it up and went to the first floor to look for some other movies.
Forrest Gump, his all time favorite movie was in the rack. Without second thoughts he took it home
The print was excellent but it stuck in many places. “Must have been used atleast a million times” He thought. The war in Vietnam was captured so well even in the 90s. Bubba, Gump’s best pal was hurt bad and Gump carried him all the way till the river side far from the reach of enemies. Bubba spoke a few words to Gump and finally died on his lap.
The screen froze yet again. Yogi cursed the Shopkeeper and not wasting any time he rushed to the video shop again.

************* *************
Gump sends his son to the school and the feather gently lifts up and flies high in the sky followed by the end credits.
The shop keeper lifted his head and looked at him. “Sir, what is your problem? Is this some kind of joke to negotiate on the 20 Bucks” He said.
“No, it was… I got the…” Yogi stumbled. He felt humiliated and not wanting to stay any longer, he immediately paid for the cassette and rushed back home

************* *************
The next morning
“Yogi” Purushothaman called him over the phone. Purushothaman was his best pal Rajesh’s dad. “Hi Uncle. What a surprise!!! How are you?” He asked him. There was silence on the other end and he heard him sobbing. “Uncle is anything wrong? What happened?” He asked.
After a long pause, he spoke. “Rajesh was killed yesterday”. “What?” He almost dropped his mobile. “He got shot by a bullet in the Siachen border”

************* *************
Yogi returned home after the rituals. He sank to the sofa and stared at the ceiling fan. Abinaya had already left for her office and he felt lonely. Suddenly everything started to gush in. His Promotion, Rajesh’s death and THE VIDEOSHOP!!! These three had a correlation. Whatever he saw in the movie, reflected in his Life!!! “Is this a co-incidence or just my imagination” He decided to take off for the day and called his boss to inform his leave.
After a quick shower, his legs went straight to the video shop.

************* *************
The shop keeper refused to smile at him. For him, he was a mere trouble maker. “How can I help you today, sir?” He asked in a pretentious tone. “No I skipped office today and thought of watching a movie or two” He replied and went straight to the classics section. This time it was Casablanca
************* *************
“This movie sure will not have an impact in my life. It’s just a war movie and my only friend in army is no more. Let me watch it fully” He pondered.
It was a nice movie which revolved around the German occupied France in a small city called Casablanca. Rick Blaine is a bitter, cynical American expatriate living in Casablanca owns and runs "Rick's Café Américain. He meets his ex-girlfriend Ilsa Lund with her husband Victor Laszlo in Casablanca. On a lonely night, he recollects their affair in Paris. Her husband was taken away by the German Army to a Nazi concentration camp and as time passes she meets Rick, falls for him and eventually they share a physical intimacy. Then one fine day, when they were about to move out of Paris in a train, she dumps him leaving rick alone in the Railway station.
The cassette stuck as usual and Yogi didn’t feel anything bad about it as if he had been expecting this. He took the cassette to the video shop, paid the amount and left home without a word to the shop keeper.

L'infidélité - II

OMR, 5 minutes past midnight
Yogi called up Abinaya. There was no response from the other end. The call went in drain for the third time. He thought she might have reached home and had slept off because of a heavy hangover. Renuka was waiting in the office reception. “Shall we go? Am done with the work and sorry for keeping you waiting” He told her as he came down the stairs. He looked so tired. She thought it might be due to the work load or the alcohol. “Never mind. I was just going through few magazines. You look terribly tired” She expressed sympathy. That’s all right. Let’s get going” He replied. Yogi’s car started accelerating freely. They reached her home around 12:45. He parked her car just after the gate. It was pitch dark outside without the street lights.
“Thank you so much” She said. “Please don’t mention it” He smiled. She looked deeply into his eyes. She looked stunning on her party wear. He avoided her eye contact. She opened the door and hesitated for a while and turned and kissed him gently on his lips. He pulled off not knowing what to react. She withdrew her lips, looked down and said “I really am sorry. I don’t know how to thank you just with words. Please don’t take it to the heart”. Then she opened the door and when she was about to step her legs out, he pulled her in and closed the door. It was already drizzling outside
1:15 AM
He brushed her hair gently. She felt calm and relaxed lying on his chest. Yogi wished he owned a SUV at that moment. But he felt the Honda City’s driver seat did its job pretty well holding them both comfortably. “You are so good” She told him without lifting her head from his bare chest. “It’s really weird Renuka. Do you think we should have gone this far? We just met a couple of hours back and I never imagined I would be sharing my seat with a girl on top of me” He replied her. She blushed. “I don’t have any answers. It just happened” She replied. The gentle drizzles started to pour heavily. He switched on the wiper. The wiper blades rhymed so rhythmically in contrary to the silence inside and the windshield soon started to cover itself with the vapor. Slowly the nakedness inside the car started to disappear.
************* *************
12:15AM
“Are you a professional dancer? I’ve never had such a nice dance partner my entire life. ” Abinaya extolled the way Vinay danced. “Pleasure” He said politely. They had a few cocktails in frequent intervals. Everyone in the dance floor admired the couple and the way their chemistry worked out. Abinaya had the greatest time of her life that night.
They came to the upper deck to have a drink and a chit chat. She took her mobile from the handbag. “Sh**” She said. “What happened? Anything wrong?” He asked her looking at her worried face. “My husband had called me thrice. I didn’t hear it in this noise” She said. I really got to rush up Vinay. Can you drop me home? She asked him still looking worried. “Sure let’s go” He said and both were out of the Hotel in a few minutes.
1:05AM
“Thanks a lot Vinay for the drive. You made my evening” She smiled and gave him a friendly hug. He just nodded. They exchanged their numbers and she took leave.
************* *************
Yogi’s residence, 1:35AM
“Honey is everything all right?” Abinaya received Yogi. “Yeah sweetheart. Everything is fine” He smiled. “But you look so exhausted and sleepy. Let’s just hit the bed. We will talk everything in the morning” She said. “Yeah. Let’s catch up some sleep. Everything will be back to normal in the morning” He said. She nodded. “But honey you look so horrible too. Did you booze too much? How did you manage to reach home? Why you didn’t pick the call?” he asked her too many questions. “Sweetheart let’s talk in the morning” She kissed him good night

L'infidélité - I

Pasha, The Park
Numgambakkam High road
“Martini. Shaken not stirred”, Abinaya’s eyes winked at her husband Yogesh. Both worked in the IT and liked to live life king size. They partied all Saturdays and the night life had a strong influence over them for a couple of years now.
He looked into her eyes. She was fresh, juvenile, enchanted and quixotic. She looked extremely gorgeous in her black and chocolate twin shaded saree. “Honey you are looking extremely gorgeous today” He said. “Oh gosh!!! Stop flirting. I am your wife, Yogi” She giggled. He laughed. The music was getting louder and louder. The DJ started playing the fast numbers. “Come, Let’s Dance” she hissed into his ears.

[House of Pain]
Pack it up, pack it in
Let me begin….
The crowd started dancing Deep House and Ambient style. The LEDs, strobe lights and the smoke from the fog machine brought a lively atmosphere. Slowly the fast music turned slow.

[Usher]
Yeah, Yeah yeah, Yeah yeah, Yeaah…
She put her arms around his neck and moved her body close to his. He was not good at dancing and moved his feet slow. She was a tremendous dancer and she moved at ease. Yogi liked the boozing part alone whenever they partied. Dancing was something which he never tried to pick up.
His mobile vibrated. It was from his boss. He stopped dancing and attended the call from the upper deck of the dance floor. He returned back in a few minutes and looked totally exasperated. “Honey we’ve got to go” He told her. “But why the hurry? We’ve just started!?!!" She replied. “There is a big issue at the office. I need to rush to the office right away”. “Oh Honey. Am in a party mood. Can’t you look into it tomorrow?” She asked him. “Why don’t you stay and booze while I get to the office, finish off the work and pick you up?” He suggested her. “That sounds great. But what if you are stuck up for hours?” She inquired. “In that case you might have to call up a taxi or something. Choice is yours. Are you coming?” He asked her. “I guess Taxi would be fine. I can handle it sweetheart. Just leave” She sounded irritated. He was in no mood for arguments. He kissed her goodbye and left.
A lady in her late twenties pointed her thumb up to hitchhike. Yogi stopped the car and lowered the glass. “Sorry to bother you at this time. I really need to rush but my car is broken. Could you please give me a lift” She asked him politely. “Where do you want to go?” He asked her. “Which way are you going?” She asked him. “Now I’ve got to rush up to my office in OMR. Got some issue to be fixed. After finishing my work, I will go to ashok nagar.” He replied back. “Oh. I need to go till Ashok Pillar too” Her face reflected that she was relieved to get a lift. “Probably I could wait outside your office till you wrap up your work. I am not comfortable to hire an auto at this hour” Her words started drawing more empathy. “Alright then. Get in” He opened the door for her.
“Renuka” She stretched out her hand. “Yogi” He shook back and smiled
************* *************
Abinaya detached herself from the dance floor and headed towards the Bar which stood in the upper deck. “1 Piña Colada please” She asked the Bartender. He entertained her with his Flair Bartending. She sipped her drink slowly enjoying the way he flipped and juggled the liquor bottles with ease which reminded her of Tom Cruise in Cocktail. “1 Martini. Shaken not stirred” She heard a male voice to her left. He was in his early thirties. He was dressed in a leather jacket and wore corduroy pants. She concentrated on her drink looking at the tricks the bartender was playing. “He is too good. Isn’t he?” He whispered to her. She didn’t care to reply him back. He sipped his drink and turned to her. Are you new to this place? “I haven’t seen you before” He said.
She turned to him and gave a nod. “I am Vinay by the way” He introduced to her. “Abinaya” She replied without looking at him. “Can I buy you a drink?” He asked her. “No” She replied. “You don’t speak much. Do you?” He asked. “No” She replied. “But I do. I am good at conversing” He said. “You seem to be without a company. Why don’t we just have a casual chat?” He said. “I don’t usually talk to strangers” She replied firmly. “Come on. Everyone is a stranger in one way or the other. Only destiny takes you to others; you get to meet lot of people; few come along. The rest just remain strangers. Everything depends on how you take your relationship to the next level. Even the guy whom you were married to was once a stranger. You didn’t reject him jus ‘coz he was a stranger. You got married and you are happy now. So strangers do make your life lively. Don’t they? ” He said.
She turned her head to have a good look at him. He really was handsome. Every girl would love to be his date someday. “I am not married. I am not looking someone either” She said. “Never seen people wearing a wedding ring without getting married” He grinned. She quickly covered her finger with her left hand. “Ah, Haa, Haa. I gotcha” He booed at her. “Smart!!” She smiled. “You don’t take your lady with you when you party?” She asked him. “If at all there is one” He replied. “I don’t believe you” She told. “Why not? Do I look like a smart guy who can get around with any girl easily?” He smiled. “May be” She said and nodded. “So tell me. Can I get you a drink?” He tried convincing her. “The answer would still be a NO” She was firm.
“So how long are you decided to keep flirting around?” She asked him. “I am not flirting; I was just trying to keep you occupied. It’s really heart-wrecking to see young women without proper company on a Friday night” He replied. “Can you buy me a drink?” She blushed. “Uff Finally!!!” He almost cried in joy. “Jolly Good show” He smiled and turned to the bartender “Hey John. Get us both Martini please”. “How do you know I like Martini?” She asked him. “I know you in and out” He smiled

The World at its End

Disclaimer: All incidents and characters mentioned in the story are purely fictional. Any resemblance to real life is a mere co-incidence
2059 AD

The atmosphere looked totally stunning with the Pollution level meter showing 40% pollution in the air, a lot lessened than the previous day. Swiping in at 10:00AM daily seemed a little overhead for the employees who worked along the Chengalpet- Villupuram IT highway. The heavy air traffic which was in a stand still for almost 2 Hrs above the GST airway started to clear slowly and the passengers sitting inside the Air jets heaved with relief. Though the Air shuttle reached my place at 6:45AM, it took nearly 3 Hrs to reach the office. The Airhostess of our Route 105 came with a smile and a trolley with lot of food items. She served me Breakfast and left to attend the other employees. Though, 50,000 Rupees per month meant a lot of money to others for the Air Shuttle, I opted for it. I found the Air Shuttle pretty comfortable even though there were a lot of 4 seated private Air Pooling available to and from office I sipped my health drink which the Airhostess had just served and there was a sudden jerk and a loud explosion outside. There was smoke everywhere. An air shuttle which was on halt about 200m in the front had exploded. It was immediately on NEWS in the big screen in front of me. Some terrorist group had detonated the air shuttle as the government had let them down on their demand and all the employees along with the pilot and the aircrew were announced dead. People getting killed due to terrorist activities and air accidents had been a usual sight for us.

I finished my drink and started relaxing myself. I, being a project Manager, afforded the Executive class rather than the regular Business class. Executive class contained a separate cabin where one could enjoy steam sauna, have a separate bath area, food for breakfast and have hygienic air sprayed from all the sides. You could browse the Super-X50-Series C Internet and even could watch your favorite programs through Multi-Linked super nova satellites. It would allow you to change the script of any program; any characters you would like to modify, their dress colors or hair styles. Heights were one could even decide the result of a game though that match results were pertinent only to that particular user. Similarly you could watch any movie running in any theatre in any corner of the world. If I would like to watch a movie running in a theatre in Manhattan, I would just browse the theatre, check the availability and pay for my ticket through my swipe in Magnetic Puncher. The amount would be debited from my salary. Best part was I don’t have to wait like my dad for the Foreign Exchange checks to be made as it was during his years. After all, Indian Rupee had been accepted as the universal currency for trading. Now I could have a real time movie experience sitting inside the theatre with others.

Now people might agree upon why I preferred Executive class over Business class and why I dint opt for the private air pooling. All the Air shuttles had this special device V-Movie extravaganza installed. No normal human can think of affording one personally. We reached the outskirts of Villupuram around 9:55 AM. Employees never had to align queues or nobody fought for who has to get down first. The New Hydron X314 Transporter Series-S took care of the whole process. Once the Air shuttle landed the office Air Bay, the air circulatory seats connected to the New Hydron X314 Transporter unloads every employee from the Air shuttle, class wise and would take them to their respective buildings, floors and even to their respective seats, by fetching the data from the Super Solid Database. So there was no real need to discuss anything over our office BB regarding the boarding and unboarding process. People without their Magnetic Punching ID cards would be sent back to their respective homes and strictly no ID passes were entertained as everything was controlled by the Magnetic puncher. We wore a dress which looked exactly the photocopy of a spacesuit on all working days including Fridays. Men, Women, Housekeeping personals and even the Securities had no choice but to wear the spacesuit.

Circulation of cooled and purified oxygen is controlled by the Primary Life support system (PLSS) which was placed in the backpack of the spacesuit. This provided breathable oxygen and removed carbon dioxide, humidity, odors, and contaminants from breathing oxygen. The spacesuit was so thick, thick enough to prevent the harmful UV rays from the already 78% depleted ozone layer, particle radiations, small micrometeoroids which kept falling so often. The tie which we were supposed to wear held outside the spacesuit. Nobody complained about the dress code violation, provoking T-Shirt quotes, skin shows or anything for that matter. This had been the dress code since the Human Flu struck us some 3 decades before. The most deadly H34N78ZB54R virus spread so rapidly that handshakes, hugs, sharing of food, water or clothes even among the family members became impossible.

After the video conference with the onsite, I decided to take a short break and called up my friend for a fag. He came to my cubicle in a few minutes. Then we both headed towards the smoking room. I showed my Magnetic puncher on the reader. It let us both in. There were 3 machines each of which had 3 glass doors. Both of us opened the doors of our respective machines and closed it. Inside was a LED touch screen on which we were given options - CIGAR or CIGARETTE I selected the option CIGARETTE. Then the screen displayed a wide range of the entire cigarettes available world wide. I selected DAVIDOFF Magnum. Then the screen prompted me to display my Magnetic card on to a Currency reader. The amount for the cigarette got debited automatically from my account. Now my veins started receiving smoke signals of the Davidoff tobacco and it would send the signal to my brains and I would feel the effect of smoking. Once the cigarette was finished, my veins would stop receiving smoke signals. Only corporate and selective outlets in Chennai and other Metros had this facility. Best part was I cannot smoke in public places and I don’t have to pay any fine to the cops.

Lunch time

I was sitting in front of my mobile computer checking my mails. There were no monitors, CPUs, extension boards, wires or anything, but a floating chair and my PC driven by Nanotechnology. No wonder every cubicle occupied 10 members and some were even having additional upper compartments due to space constraints. It was lunch time and I decided to order something to eat. I don’t have to go to the Food court to have my lunch. The Food delivery machines installed in all the workstations would do that for me. The FDM was nothing but a LED screen assisted small vending machine where one could select the drinks or the eatables with the help of the LED display and pay the amount just like what I did for smoking and I would get the food delivered through the machine to my desk in no time. This way, there was no necessity of forming a queue, violating it later or making a person standing at the front to order for a whole group of people. I ordered Flava Beans which came from some country in a tightly packed can and approved by the International Food and Beverages Association (IFBA). Coke contained less chemicals compared to the water we got. So I ordered Coke which would be a good combination with the Flava Beans.

In the evening I got a mail from the onsite asking for an additional resource for a particular technology. But unfortunately I couldn’t find a single resource for my project as there was no single resource available in bench. When a resource got released from the project there was not even a single minute of bench code assigned to him/her. He or she would be put in RnD or tools reuse or some documentation projects. I went out for a walk as I was feeling tired since morning. I never saw a single person roaming about idly or walking over the corridors talking over the phone and blocking others to pass by. Even the lawns were empty. There were no couples lazing around. I took the 5.20 shuttle and crossed the Chengalpet Aerospace around 7:15PM. The Air traffic rules had been revised and was strict than it was earlier. Two persons were not allowed to ride in an Air Bike. Government had enforced strict rules on wearing Helmets and Oxygen backpacks and anyone who violated this were punished severely. Even girls who breached the Air traffic were caught so often which had not been in practice during the start of the 21st century. I reached home pretty early that night around 10.50PM. My father told me that they had seen an alliance for me and everything had been discussed over the Virtual chat and awaited my opinion. I checked her video in the Virtual Chat inbox and she looked ok for me. I even checked her previous affairs, account status and health information. Everything looked ok and we decided to get married the next day

My Home

Next day I called up my Boss and told him about my marriage. He wished me and granted me a day leave to have a blast. He, being a nice person liked to attend my marriage. I invited him for a Video conference and he happily accepted it. I logged on to the Marriage portal and filled my personal details in it. She did the same at her end. Once all the formalities were completed, the browser’s window popped up.

“You have been pronounced Husband and Wife. Click Yes to confirm; No to cancel. “

We clicked on the Yes Button and our marriage was done. Immediately my virtual PCs mailbox was flooded with wishes from our friends and relatives all over the world. I replied them all for making my wedding a memorable one.

That night we were supposed to get intimate as per some rules. So my parents and few of my relatives arranged for the ritual. After confirmations from both our families, it started. We were given a Love Transmitter version 3.05. It was a small device which u need use it just like an earphone and it will transmit all your thoughts and feelings between both the ends. This device was not available in any retail shops and people who registered their marriage in the Marriage portal alone were supposed to get it for free from the government approved marriage portal community. My wife, a few miles away from my house, got it from her father just like what I got from my dad and we both made love that night. It was the best moment of my life.

The next day, I commuted on my own to my office, but a bit late. Though I was married, they never allowed the Love transmitter into the office premises and I could use it only from home. Days passed on so quickly. A year later, me and my wife decided to have a baby after such a wonderful married life. We visited our family doctor and she asked to give our blood samples. She did a few tests on the collected samples and asked if we would like to have a son or a daughter. We decided to have a baby girl. The doctor smiled at us and asked us to come after 2 months. We thanked the doctor and left to our respective places

Two months later

After the Human Flu had struck us and the human population reaching to its maximum, the Worldwide Human Welfare Trust decided to stop child birth. So after 2030, every child which was born on any part of the Globe was given a steroid which stopped child birth in the succeeding generations. I belonged to the Last of all the generations after which there wouldn’t be a single human life.

The doctor welcomed us with a smile. She went in and came out after a few minutes. She held out 2 small photo frame sized device to me and my wife. It had our baby girl as 2 month old Fetus and we felt very glad seeing the movements of our daughter. We thanked the doctor for the wonderful service she had done, settled the bill and came out.

***********THE END***********

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 7

மறுநாள் காலை
பனிபொழிவ ரோஜா படத்துல மணிரத்னம் காட்டினத விட நல்லாவே இருந்துச்சு நேர்ல பார்க்குறதுக்கு. சூடான சீக்கரி காப்பி குடுத்து எழுப்ப சுபா இல்லை. ஆராத்தழுவி என் மார்பின் மேல் சாய ராஜீவ் இல்லை. சுப்ரபாதம், ஊதுபத்தியின் வாசம் எதுவும் இல்லை. என்னுடைய ஃபிளாட் ஆடம்பரமாக தான் இருந்தது. ஆனால் வெறுமையே மிகையாக தோன்றியது."சொர்க்கமே என்றாலும் அது நம்மூர
போல வருமா" எனும் கங்கை அமரனின் வரிகள் என் மனதில் வந்து போனது.
"எந்த ஊரும் அழகு தான், நமக்கு பிடித்தவர் அருகில் இருக்கயில்". போதாக்குறைக்கு "நியூயார்க் நகரம் உறங்கும் நேரம் தனிமை அடர்ந்தது" பாட்ட
வேற போட்டு வெறுப்பேத்திட்டு இருந்தாங்க எல்லா தமிழ் சேனல்லயும். திடீர்னு ஒரு கருப்பு கலர் கார் ஒண்ணு என் அப்பார்ட்மென்ட் வாசல்ல வந்து நின்றது. யாரா இருக்கும்-னு பாக்குறப்போ சஞ்சய் முன் சீட்ல இருந்து இறங்கினான். கூடவே மொத நாள் அவன் ஆஃபிஸ்-ல பார்த்து பேசிட்டு இருந்த பொண்ணும் இறங்கிச்சு. அவ போட்டிருந்த ட்ரெஸ் தூங்கி எழுந்து அப்படியே வந்த மாதிரி இருந்துச்சு. உறையிர குளிரிலும் கவர்ச்சியா இருந்தா. இவ்ளோ ரணகளத்துலயும் உனக்கு ஒரு கிளுகிளுப்பு கேக்கத்தான் செய்தது. இவன் அவ காதுல ஏதோ சொன்னான். அதுக்கு இவ கெக்க பிக்க னு பல்ல காட்டினா. திடீர்னு இவன் அவள இழுத்து புடிச்சு ஒரு செக்கென்ட் ல கமலஹாசனா மாறிட்டான். டேய் நடூ ரோடுடா எவனாச்சும் பாத்தா அசிங்கம்டானு உள்ளுக்குள்ள திட்டினேன். அவன் மேல அக்காராயோ மண்ணாங்கட்டியோ இல்லை. நானும் ஒரு சராசரி சம்சாரி தான். என்னால முடியல. அவனால முடியுது. லீகலோ இல்லீகலோ. வெந்ததோ வேகாததோ, அவனுக்குன்னு ஒரு துணை இருக்கு. எனக்கு இல்லை. என் மனம் ஏங்குவதில் என்ன தவறு? ஆஃப்ஷோ ருல பண்ணினத விட ரொம்ப பெட்டராவே பண்ணுறடா. "ரொம்ப நல்லா பண்றீங்க தம்பி" னு கரக்காட்டகாரன் சண்முகசுந்தரம் மாதிரி எனக்கு நானே சொல்லிக்கிட்டேன். பிராஜெக்ட் உருப்பட்ட மாதிரி தான்-னு புரிஞ்சுது

சில மாதங்களுக்கு அப்பால்
"கொடுமை கொடுமை னு கோயிலுக்கு போனா அங்க ஒரு கொடுமை..." ங்ர கதையா ஓட லீலைகள் எனக்கு என் குடும்பத்த ரொம்பவே மிஸ் பண்ண வச்சது. சரி ஊருக்கு பொயாச்சும் எல்லாரயும் பாத்துட்டு வரலாம் னு லீவ் கேட்டா வழக்கம் போல ரிஜெக்ட் பண்ணிட்டான் வெள்ளக்காரன். என்னோட வீக் எண்ட்ல கூட வெளில சுத்தாம ரூம்லயே அடஞ்சு கிடந்தேன். சாட் மற்றும் வெப்கேமரா உதவியோட என் குடும்பத்தோட குதூகலமா இருந்தேன். என்ன பொழப்புடா இது னு அடிக்கடி தோணும். பட் வந்த அப்றோம் தான் தெரியுது இது எல்லாம் வெறும் கானல் நீர்!!!
சுபா ஒரு அழகான பெண் குழந்தைய பெற்றெடுத்தாள். மைதிலியின் பெயர் சூட்டு விழா யாஹூ கடவுளின் அணுகிரனையுடன் இனிதே நடந்து முடிந்தது. சுபா மைதிலியின் புகைப்படம் மற்றும் குரலையும் பதிவு செய்து எனக்கு அனுப்பி வைத்தாள். சுப்ரபாதம் தருவதை விட மன நிறைவை தந்தது அவளின் குரல். ஓருவழியா வெள்ளக்காரன் கைல கால்ல விழுந்து இந்தியா போக பெர்மிஷன் வாங்கினென்.

6 மாதங்களுக்கு அப்பால்
அண்ணா பண்ணாட்டு விமான நிலையம், மீனாம்பாக்கம்
முதல் காதல்; முதல் முத்தம்; முதல் ஸ்பரிசம்; எல்லாமே இனிமைதான். கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் கழித்து நான் சுவாசித்த அந்த மாசுபட்ட சென்னை காற்றும் கூட ஒருவிதத்தில் அதே போன்றது தான். முன்னாடி இருந்தத விட இப்போ இன்னும் கெவலமாவே இருந்துச்சு. பட் புடிச்சிருந்தது. சுபா என்ன தூரத்துல இருந்தே பாத்துட்டே ஒரு கைல ராஜீவயும் இடுப்புல மைதிலியயும் தூக்கிட்டு ஸ்லோ மொஷன்ல இல்லாம கொஞ்சம் ஃபாஸ்ட் ஃபார்வர்ட் ஆக்க்ஷன் ல ஓடி வந்தா. என்ன பார்க்காம இழைத்திருப்பா னு நெனச்சேன். பட் இல்லை!!! முன்னாடி இருந்தத விட நல்லா பூசினாப்பில இருந்தா.
சுபா கொஞ்சம் லைட்டா மூச்சு வாங்கி முடிச்சுட்டு என் கண்களை உற்று நோக்கினாள். காதல், பிரிவு, ஏக்கம், கோபம், அழுகை என பெண்மைக்கே உரித்தான அனைத்தயும் வெளிப்படுத்தினாள். ராஜீவ் என்ன தூக்க சொல்லி கை ரெண்டயும் தூக்கினான். அவனை அப்படியே தூக்கி முத்தமழை பொழிந்தேன். மைதிலி கொஞ்சம் பயம் கலந்த முகத்தோட சுபா தோள்ல முகம் புதைத்துக்கொண்டாள்.நான் ராஜீவ இறக்கி விட்டுட்டு சுபா கிட்ட இருந்து மைதிலிய வாங்க முற்பட்டேன். அவ வீல்னு அழ துவங்கிட்டா. யார்லாமோ சமாதானம் பண்ணி பாத்தோம். ஆனா சுபாவா இருக்கமா கட்டின்டு வரமறுத்தாள். என் மாமனார் கொஞ்சம் மங்கீ ட்ரிக்ஸ் லாம் கூட ட்ரை பண்ணி பார்த்தாரு. எதுவும் வேலைக்கு ஆகல. "மாப்பிள்ளே... எல்லாம் ஒரு ரெண்டு வாரத்துல சரி ஆகிடும். நீங்க கவலப்படாதேள்" னு என் மாமனார் என்னை கன்ஸோல் பண்ண ட்ரை பண்ணினார். காசு மட்டுமே வாழ்க்கை ஆகாதுனு புரிஞ்சுது. ஆன்ஸைட் வெறும் மாயை. அதுக்கு ஆசைப்பட்டு வாழ்க்கையை துளைத்தவர்கள் ஏராளம். அதில் நானும் சேர்ந்தது கஷ்டமாக இருந்தது. காசு குடுத்தாலும் நான் இழந்த சந்தோஷத்தை திரும்ப பெற முடியாதுனு உணர்ந்தேன். என் மகளுக்கே அவளோட அப்பாவ தெரியாம இருக்குறத விட என்ன கொடுமை இருக்க முடியும்? சுபா ஆதரவா என் தோளை தட்டினாள். நான் வாழ்க்கையை துலைத்து சம்பாதித்த தட்டு முட்டு சாமானொடு ஏர்‌போர்ட்ட விட்டு வெளில வந்தோம்.
எக்ஸிட் கேட்டுக்கு வெளில வச்சிருந்த வோட்கா அட்வர்‌டைஸ்மெண்ட் போர்ட் ஒண்ணு கண்ணுல பட்டுச்சு. அதுல எழுதிருந்தது குடிகாரங்களுக்கு புரிஞ்சுதோ இல்லாயோ எனக்கு புரிஞ்சது

LIFE IS CALLING. WHERE ARE YOU??

உள்ளுக்குள்ள குமுறிக்கிட்டே நடைய கட்டினேன்

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 6

ஜே.எஃப்.கே இண்டர்னேஷனல் ஏர்‌போர்ட், நியூயார்க் சிட்டி
ஒரு இனிய திங்கள் காலை வந்து சேர்ந்தோம். நியூயார்க் சிட்டி நிஜமாவே பாரவசப்பட வைத்தது. நியூயார்க் சிட்டி-னு இல்லை. இருண்ட ஆப்பிரிக்கா-ல ஆன்ஸைட்-னா கூட கோயில் மாடு மாதிரி தலைய ஆட்டிட்டு போயிருப்பேன்.வந்த விருந்தாளிய வரவேற்கிறத விட்டுட்டு என்னத்துக்கு வந்தீங்க னு வெள்ளக்காரி கவுண்ட்டர் ல விசாரிச்சா. உன் நாட்டுக்கு வருமானம் ஈட்டத்தான் நாங்க ரெண்டு பேரும் வேலை மெனக்கெட்டு வந்தோம்னு சொன்னேன். அவ சிரிச்சுக்கிட்டேஎங்க ரெண்டு பேரோட பாஸ்‌போர்ட்டயும் போறட்டி பாத்தா. அப்போ பார்த்து இந்த சஞ்சய் பயபுள்ள மச்சி இவ செம்ம ஃபிகர் டா-னு சொன்னான் என் காதுல எனக்கு மட்டுமே கேக்குற ட்டோன்ல. மவனே அவளுக்கு மட்டும் தமிழ் தெரிஞ்சுது உன்ன குப்புற படுக்கப்போட்டு மிதிக்க போறா னு சொன்னேன்.அதுக்கும் பல்ல காட்டினான் வெக்கமே இல்லாம. உனக்குலாம் எவன்டா விசா ப்ராஸெஸ் பண்ணினது-னு உள்ளுக்குள்ள குமுறிக்கிட்டேன். ஓருவழியா நம்ம ஊரு ஆட்டோ ஓட பெரிய ஸைஸ் வெர்ஷன் மாதிரி இருக்குற மஞ்சள் கலர் டாக்ஸிய புடிச்சு எங்க அப்பார்ட்மெண்ட் வந்து சேர்ந்தோம்.
அம்சமா ஒரு காக்கா குளியல் போட்டுட்டு ஆஃபீஸ் போய் சேந்தோம். அன்னைக்கு பெருசா வேலை எதுவும் இல்லை. சிலபல சம்பிரதாயங்கள் முடிந்தது. வெள்ளக்கார பங்காளி குரலை மட்டுமே இதுவரைக்கும் கேட்டு வந்த நான் முதல் முறையா எல்லாரயும் பாக்க முடிஞ்சது.சஞ்சய் வழக்கம் போல எதோ ஒரு சிவப்புதோல் இந்திய பொண்ணோட கடல போட்டுட்டு இருந்தான். ஆரம்பத்துலயே ஆரம்பிச்சிட்டாய்ங்கலா-னு வடிவேலு பொருமினத விட ஜாஸ்தியாவே பொருமினேன்.அன்றய பொழுது சீக்கிரமே முடிந்தது

ஒரு வாரம் கழித்து
எஸ்.எஸ்.என் நம்பர் லொட்டு லோசுக்கு எல்லாம் எடுத்து முடிச்ச அப்புறம் புதுசா ஒரு மொபைல் வாங்கினேன். என் வீட்டுக்கு கால் பண்ணி எல்லாரோடயும் ரொம்ப நேரம் பேசினேன்.அன்னைக்கு நைட் வெண்டைக்காய் சாம்பாரும் பீன்ஸ் போரியாலும் ஆன்ஸைட் வர்றதுக்கு ஒரு வாரம் முன்னாடி என் மனைவி கிட்ட வாங்கின கே.டீ வச்சு ஓப்பேத்தினேன். சஞ்சய்-க்கும் சேர்த்து சமைத்தேன். நெனச்ச மாதிரியே எங்கயோ ஊர சுத்திட்டு லேட்-ஆ வந்தான்.எங்கடா போற இந்த நெரத்துல-னு கேட்டதுக்கு என் கேர்ள் ஃபிரண்டு வீட்டுல நைட் ஸ்டே பண்ண போறேன்னு கூலா சொல்லிட்டே கெளம்பி போய்ட்டான்

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 5

ட்ராவெல் டேட்-க்கு முந்தைய தினம்

நான் ஆன்சைட் போறதுல எல்லாருக்குமே மகிழ்ச்சினாலும் சுபா முகத்துல என்னை பிரிஞ்சு இருக்க போறோமேங்கற வருத்தம் ப்ரொஜெக்டர், 70mm ஸ்க்ரீன் ஏதும் இல்லாமலே அப்பட்டமா தெரிஞ்சுது. சுபாவையும், ராஜீவையும் ஒண்ணா அழைச்சுட்டு போகணும்ன்னு ஆசை இருந்தாலும், இரண்டாவது முறையா என்னோட கருவை சுமந்திருக்கும் அவளையும், ஒரு வாரத்தில் ஸ்கூல்ல சேரப்போற ராஜீவையும் அழைச்சுட்டு போக என்னால் முடியவில்லை. எல்லாருமே வரிஞ்சுகட்டிக்கிட்டு Packing-ல மும்மூரமா இருந்தாங்க. என்னோட மாமனார் தான் சூப்பெர்வயிஸ் பண்ணிட்டு இருந்தார்.
"அந்த புளியோதரை மிக்ஸ், ரசப்பொடி, மாவுடு எல்லாத்தையும் கவனமா Pack பண்ணுமான்னு சுபா-க்கு ஆர்டர்ஸ் குடுத்துட்டு இருந்தார்"
உங்க ஆர்வத்த நான் ரொம்பவே பாராட்டுறேன் மாமா. ஆனா நான் இதல்லாம் எடுத்துட்டு போக முடியாது. கஸ்டம்ஸ்ல Allow பண்ணமாட்டா மாமா"ன்னு எடுத்து சொன்னேன்

அன்றைய இரவு நீண்ட இரவாக அமைந்தது

அண்ணா விமானநிலையம், மீனம்பாக்கம்
ஊரு சைடுல பொண்ணு எடுத்தா என்ன ஆகும்ன்னு நான் அன்றைக்கு தான் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். என் கல்யாணத்துக்கு திரண்டுவந்திருந்த அதே கும்பல் என்னை வழிஅனுப்ப வந்திருந்தது. வர்றவன் போறவன் எல்லாம் ஏதோ அரசியல் கட்சி மீட்டிங் ஆ இல்ல பொதுக்கூட்டமான்னு சந்தேக கண்ணோடவே பாத்துட்டு போனாங்க. US-ல போய் எப்டி அட்ஜஸ்ட் பண்ணி வாழறதுன்னு அவன் அவன் அங்க இங்க செதரிக்கிடந்த தகவல்கள சொந்தக்கார பங்காளிங்கக்கிட்டயோ அக்கம்பக்கத்துலயோ விசாரிச்சுட்டு வந்து என்கிட்டே Re-Telecast பண்ணினாங்க.
அவ்ளோ நேரம் நல்ல கலகலப்பா பேசிட்டு இருந்த சுபா நேரம் போக போக மெகாசீரியல் ஹீரோயின் மாதிரி அழுகை கண்களின் ஓரத்துல எப்போடா எட்டி பாக்கும்ங்கற மாதிரி இருந்தா. நான் ஆறுதலா அவளோட கைய்ய புடிச்சு பேசிட்டு இருந்தேன். சஞ்சய் எனக்கு கொஞ்ச தூரம் தள்ளி நின்னுட்டு இருந்தான். அவன வழியனுப்ப நிறையா பிரண்ட்ஸ் வந்துருந்தாங்க. அதுல ரெண்டே ரெண்டு பசங்க. மிச்சதுலாம் பொண்ணுங்க.
பிளைட் கெளம்பற டைம் வந்தது. எல்லாருக்கும் டாட்டா காமிச்சுட்டு செக் பாயின்ட்ட நோக்கி கெளம்பினேன்


ஜே.எஃப்.கே இண்டர்னேஷனல் ஏர்‌போர்ட், நியூயார்க் சிட்டி
ஒரு இனிய திங்கள் காலை வந்து சேர்ந்தோம். நியூயார்க் சிட்டி நிஜமாவே பாரவசப்பட வைத்தது. நியூயார்க் சிட்டி-னு இல்லை. இருண்ட ஆப்பிரிக்கா-ல ஆன்ஸைட்-னா கூட கோயில் மாடு மாதிரி தலைய ஆட்டிட்டு போயிருப்பேன்.வந்த விருந்தாளிய வரவேற்கிறத விட்டுட்டு என்னத்துக்கு வந்தீங்க னு வெள்ளக்காரி கவுண்ட்டர் ல விசாரிச்சா. உன் நாட்டுக்கு வருமானம் ஈட்டத்தான் நாங்க ரெண்டு பேரும் வேலை மெனக்கெட்டு வந்தோம்னு சொன்னேன். அவ சிரிச்சுக்கிட்டேஎங்க ரெண்டு பேரோட பாஸ்‌போர்ட்டயும் போறட்டி பாத்தா. அப்போ பார்த்து இந்த சஞ்சய் பயபுள்ள மச்சி இவ செம்ம ஃபிகர் டா-னு சொன்னான் என் காதுல எனக்கு மட்டுமே கேக்குற ட்டோன்ல. மவனே அவளுக்கு மட்டும் தமிழ் தெரிஞ்சுது உன்ன குப்புற படுக்கப்போட்டு மிதிக்க போறா னு சொன்னேன்.அதுக்கும் பல்ல காட்டினான் வெக்கமே இல்லாம. உனக்குலாம் எவன்டா விசா ப்ராஸெஸ் பண்ணினது-னு உள்ளுக்குள்ள குமுறிக்கிட்டேன். ஓருவழியா நம்ம ஊரு ஆட்டோ ஓட பெரிய ஸைஸ் வெர்ஷன் மாதிரி இருக்குற மஞ்சள் கலர் டாக்ஸிய புடிச்சு எங்க அப்பார்ட்மெண்ட் வந்து சேர்ந்தோம்.

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 4

US கான்சுலேட், 9:45AM
என்னோட மொபைல் மற்றும் ஒத்த ரூவா ரெண்டு ரூவா காயின்-அ எல்லாம் எடுத்து சுபா கிட்ட குடுத்துட்டு உள்ளார என்டர் ஆறதுக்கு ரெடி ஆனேன். என் மாமனார் என்ன பார்த்து ஆள்க்காட்டி விரலையும் நடூ விரலையும் சேர்த்து V ஷேப்ல விக்டரி சிம்பல்-அ காட்டினார் அவ்ளோ ரணகளத்துலயும். எனக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறி ஆள்காட்டி விரல்-அ மடக்கி நடூ விரல மட்டும் காட்டலாம்ன்னு தோணிச்சு...சரி மாமனாராச்சேன்னு அடக்கிக்கிட்டேன்
மூர்த்தி என்கிட்ட வந்து "பயப்படுறதுக்கு ஒன்னும் இல்லை அத்திம்பேர்...இன்டர்வியு குவெஸ்டின் லாம் ஆறாம் கிளாஸ் பய்யன் கூட ஆன்ஸர் பண்ற அளவுக்கு ரொம்பவே ஈஸீ-ஆ இருக்கும்"ன்னு குவெஸ்டின் பேப்பர்-அ அவுட் பண்ணின ரேஞ்சுக்கு பில்ட் அப் குடுத்தான்
உங்க குடும்பத்துல எல்லாருமே இப்படித்தானாடீ? நீ மட்டும் எப்படி தப்பி பொறந்த"ன்னு அவளுக்கு மட்டும் கேக்கற டோன்-ல கேட்டேன்
சுபா ஒரு வழியா என்ன சமாளிச்சு உள்ள அனுப்பி வச்சா.
கான்சுலேட் குள்ள போக போக என்னோட இதயம் பலம்மா அடிக்க ஆரம்பிச்சது
என்ன மாதிரியே நிறையா பேரு நிறையா கனவுகளோட லைன்ல நின்னுட்டு இருந்தாங்க. இதெல்லாம் பாக்கறப்போ ஏதோ கோயில் கொடைக்கு ஆட்டுக்கு மாலை போட்டு மஞ்ச தண்ணி ஊத்தி குனிய வச்சு கப்புன்னு வெட்ற மாதிரி இருந்துச்சு. ஒரு அஞ்சாறு கவுன்ட்டர் இருந்துச்சு. ஒன்னொன்னுலையும் ஒவ்வொரு வெள்ளைக்கார பங்காளி உக்கந்துருந்தான். ஒரே ஒரு கவுன்ட்டர்-ல மட்டும் நல்ல செகப்பு கலர் டிரஸ் போட்டு வெள்ளக்காரி இருந்தா. எனக்குன்னு ஒதுக்கப்பட்ட கவுன்ட்டர்-ல எனக்கு முன்னாடி ஒருத்தான் இன்டர்வியு அட்டென்ட் பண்ணிட்டு இருந்தான். அப்படி என்னதான் பேசிக்கிறாங்கன்னு என்னோட காத தூக்கி அவனோட வாய் பக்கத்துல போட்டேன்...நல்ல தெளிவாவே விழுந்துச்சு. அவன் வேற ஒரு கம்பெனில இருந்து வந்துருப்பான் போல...ஏதோ தப்பா சொல்லிட்டான்...வெள்ளக்காரன் ஒத்துக்கல...இவன் ஏதேதோ சமாளிச்சு பார்த்தான்...எதுமே வேலைக்கு ஆகல...கடசீல REJECTED ன்னு ஒரு சீல்-அ குத்திபுட்டான். எனக்கு அத பார்த்து பகீர்ன்னு ஆய்டுச்சு. இவன் வீட்டு கொழாயில தண்ணி வரல...பொண்டாட்டி சமச்சதுல உப்பு இல்ல-ங்ரதுக்காகலாம் விசா ரிஜெக்ட் பண்ணுவானான்னு யோசிச்சேன்.
அந்த பைய்யன் ஏதேதோ போலம்பிக்கிடே போய்ட்டான். அடுத்து என்னோட டாகுமென்ட்-அ குடுத்தேன்...உள்ளுக்குள்ள மாரியாத்தா காளியாத்தா-க்கு படையல் வைக்கிறேன்ன்னு லாம் வேண்டிக்கிட்டேன்.
வெள்ளக்கார பங்காளி கேள்வி கேக்க ஆரம்பிச்சான்
"எதுக்கு கண்ணு அமெரிக்கா போற?"
"ஆபிஸ் விஷயமா"
"அமெரிக்கால எங்க கண்ணு தங்க போற?"
"நியூயார்க்ல"
"எவ்ளோ நாளு கண்ணு தங்குவ?"
"ஒரு வருஷமோ ரெண்டு வருஷமோ...ரேகொயர்மென்ட்-அ பொருத்தது"
"நீ அமெரிக்கா போயி பாக்க போற சோலிய ஆப்சோர் ல உக்காந்துட்டே கழட்ட முடியாதா? அமெரிக்காவே தான் போகனுமா"ன்னு ஒரு கொக்கி போட்டான்.
"இல்ல அங்க போயி பாத்தா கிளையன்ட் கேட்க்கிரத விட இன்னும் பெட்டெர்-ஆ பண்ணலாம்...அமெரிக்காவுக்கும் வருமானம் ஈட்டின மாதிரி இருக்கும்"ன்னு ஒரு பிட்ட போட்டேன்
"உன்ர சோலிய பத்தி கொஞ்சம் வெலாவரியா சொல்லு கண்ணு"
"நான் தான் மெயின் ரிசோர்ஸ். நான் இல்லனா ஆல் கோடிங் உம் மொடக்கமாயிடும்"ன்னு காதலர் தினம் கவுண்டன் ரேஞ்சுக்கு ஒரு பத்து நிமிஷம் பேசினேன்....பார்ட்டி கன்வின்ஸ் ஆயுடுச்சு"
"வெல்க்கம் டு அமெரிக்கா கண்ணு"ன்னு ரத்தினச்சுருக்கமா முடிச்சான்
அப்ரூவ்ட்ன்னு ஒரு ஸ்டாம்ப்-அ குத்திட்டு ஒரு சிரிப்பை வைத்தான். நான் பதிலுக்கு சிரிச்சுட்டு பாஸ்போர்ட் கம்பெனிக்கு வர ஒரு வாரம் ஆகும்ங்கற நியூஸ்-அ வாங்கிட்டு வெளில வந்தேன்

சங்கீதா ரெஸ்டாரன்ட், நுங்கம்பாக்கம், 1:15PM
"மாப்ள நீங்க இன்டர்வியுவ ஈசியா கிளியர் பண்ணிடுவீங்கன்னு எனக்கு அப்பவே தெரியும்...நான் உங்ககிட்ட லாம் சொன்னேன்ல"ன்னு எல்லாரையும் பார்த்து கேட்டார் மாடர்ன் நாஸ்ட்ராடமஸ்.
எல்லாரும் நல்ல பசி மயக்கத்துல இருந்ததால அவர அவ்ளோ சீரியஸ்-ஆ எடுத்துக்காம சின்னதா ஒரு பல்பு குடுத்தாங்க

மறுநாள், என்னோட அலுவலகம்
""கங்க்ராட்ஸ் பட்டாபி...இன்னும் ஒரு வாரத்துல கெளம்ப வேண்டி இருக்கும்"ன்னு காலங்காத்தாலயே என்னோட பாஸ் இன்ப அதிர்ச்சி மூட்டினாறு
நன்றின்னு ஒரு புன்னகை வைத்தேன்
"உங்களோட சஞ்சய்-யும் டிராவல் பண்ணுவான்...நீங்க சஞ்சய்-அ பார்த்ததில்ல-ல...ஒன் மினிட்"ன்னு சொல்லிக்கிட்டே சஞ்சய்க்கு போன்-அ போட்டு அவர் கியூபிகில்க்கு வரச்சொன்னார்
கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு ஒருத்தன் உள்ள வந்தான்...நல்ல மூணு பன ஒசரம்...காதோரத்துல கடுக்கன்....மண்டைக்கு பின்னாடி பிளீச்ங்கற பேருல காக்கா ஏதோ பண்ணி வச்ச மாத்ரி ஒரு கலரு...டீ-ஷர்ட்ல ப்ரொவோக்கிங்கா ஏதோ ஒரு வாக்கியம்...தொவச்சு பலமாசம் ஆன மாதிரி ஒரு ஜீன்ஸ்...நல்ல ஜிம் பாடி வேற...
இவனா-னு ஆச்சர்யமா பாத்தேன். இவன நான் பலதடவ புட் கோர்ட், கேளிக்கை பில்டிங், ஆபிஸ் குள்ள இருக்குற மரத்துக்கு கீழ ன்னு நான் பார்க்காத இடமே இல்லை. ஆனா வாரம் ஒரு பொண்ணு கூட சுத்துவான்...எப்பிடித்தான் மெயின்டைன் பண்றானோனு நான் நிறைய வாட்டி ஆச்சர்ய பட்ருக்கேன்
எந்த பேசிஸ்ல ஆன்சைட் அனுப்புறாங்கனே எனக்கு சுத்தமா வெளங்கல...எனக்கு தெரிஞ்ச எத்தனையோ பேரு நல்ல வேல பாக்கறவங்க....மாடா ஒழைக்கிரவங்க இருக்காங்க....ஆனா அவங்கல்லாம் விட்டுட்டு எப்டி இவன மாதிரி ஆட்கள செலக்ட் பண்ணினாங்கனு எனக்கு பயங்கர ஷாக்...மே பீ அவங்களுக்குலாம் என்ன மாதிரியே சுழி சரி இல்லையோனு நெனைக்க தோணுது

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 3

ஒரு வருடத்திற்கு பின்பு, இன்றைய தினம்
பழசெல்லாம் மறக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லுவாங்க...ஆனா எனக்கு நெனச்சு பாக்க சுத்தமா புடிகல....ஏதோ பழைய நினைவுகள்...ஆனா இன்னைக்கு எனக்கு ரொம்ப ஸ்பெஷல் டே...ஏன்னா...என்னோட டிராவல் டேட் பத்தி இன்னைக்கு தான் என்னோட பாஸ் என்கிட்டே கன்பார்ம் பண்ணி சொன்னாரு...காலைல இருந்து தல கால் புரியாம சுத்திட்டு இருக்கேன்...சுபா-க்கு போன் பண்ணி சொல்லலாம்னு நெனச்சேன்...பட் நேர்ல சொல்லி சந்தோஷ படறதே தனி அலாதி...ஒரு தனி சந்தோஷத்தோட ஆபிஸ் ல இருந்து ரிடர்ன் ஆகறது வலைக்கு செந்த அப்றோம் இன்னைக்கு தான் முதல் தடவை...

மின்சார ரயிலின் கோய்ய்ய்ன்ன்ன்ன்ன்ன் சத்தம் சத்தம் என்னோட ஸ்டேஷன் வந்தத நினைவு படுத்தி எழுப்பி விட்டுச்சு...கங்காரூ அதோட குட்டிய
வச்சுக்குற மாதிரி லேப்டாப்ப தூக்கி தோளுல போட்டுட்டு சின்ன கவுண்டர் விஜயகாந்த் மாதிரி பைக் ஸ்டாண்ட்-அ நோக்கி நடந்தேன்

இனிய இல்லம்
"சுபா.." உற்சாகமா வீட்டுக்குள்ள என்டெர் ஆனேன்
சுபா அவளுக்கே உரித்தான அந்த டிரேட்மார்க் புன்னகையோட வரவேற்றாள்
"என்ன விஷயம்? ஒரே உற்சாகமா இருக்கீங்க?"ன்னு கேட்டா
"பலவருஷமா கிடைக்காம இருந்தது இன்னைக்கு கெடைச்சுருக்கு"ன்னு பீடிகை போட்டேன்
அவள் என்னன்னு புரியாமல் முழித்தாள்
"ஆன்சைட் போறேன் டி"ன்னு உற்சாகமா சொன்னேன்
அவள் என்னை ஆரத்தழுவி கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்று வைத்தாள்
"விசா இன்னும் வரலை...ஆனா ஆன்சைட் போற தகவல மட்டும் என்னோட பாஸ் இன்னைக்கு சொன்னாரு...எப்படியும் இன்னும் ரெண்டு வாரத்துக்குள்ள போய்டலாம்"ன்னு சொன்னேன்
அவள் என்னோட மார்புல சாஞ்சுகிட்டே கேட்டுட்டு இருந்தாள்
"என்னங்க இன்னொரு சந்தோஷமான விஷயம்"ன்னு ஆரம்பிச்சாள்
"என்ன விஷயம்"ன்னு கேட்டேன்
"ஊர்ல இருந்து அம்மா, அப்பா, தம்பி மூணு பேரும் இன்னைக்கு சாயங்காலம் கெளம்பி இங்க வந்துட்டு இருக்காங்க"ன்னு சந்தோஷமா சொன்னாள்
அவளுக்கு தல கால் புரியல...எனக்கு என்ன பண்றதுனே வெளங்கல
"இப்போ எதுக்கு இங்க வர்றாங்க? உங்க அப்பா சங்காத்தமே வேணாம்ன்னு தானே ஒதுங்கி இருக்கேன்..."ன்னு கொஞ்சம் கோபமாவே பேசினேன்
"அவங்களுக்கு நம்ம ராஜீவ பாக்கணும்ன்னு ரொம்ப ஆசையா இருக்காம்...அது மட்டும் இல்லாம நம்பளலாம் பார்த்தே ரொம்ப நாள் ஆச்சுல...மூர்த்தி கூட நம்ம கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நம்மள பார்க்கல...அதாங்க"ன்னு சாக்கு போக்கு சொன்னாள்

எனது இல்லம்
இரண்டு வாரத்துக்கு அப்பால்
விசா இன்டெர்வியு அன்று காலை
"மாபிள்ள...எல்லாம் ரெடியா...? நாம கெளம்பலாமா"ன்னு எனக்கு பின்னாடி ரொம்ப க்ளோஸ்-ஆ ஒரு குரல் கேட்டுச்சு
என் மாமனார் நின்னுட்டு இருந்தார்
"எல்லாமே ரெடி தான் மாமா...ஆனா எங்க கெளம்பலாமான்னு கேக்குறீங்க?"ன்னு கேட்டேன்
"உங்களுக்கு எப்பவுமே தமாஸ் தான் மாப்ள...விசா ஆபிஸ்க்கு போக வேண்டாமா...இன்னைக்கு உங்க விசால ஸ்டாம்ப் ஓட்டுவாங்களே"ன்னு அறிவியல் பூர்வமா சொன்னார்
"மாமா அதுக்கு பேரு விசா ஆபிஸ் இல்ல... U.S கான்சுலெட். ஸ்டாம்ப்ன்னா நோட்ல ஓட்டுற ஸ்டாம்ப் இல்ல மாமா...அது எப்படினா...அது உங்களுக்கு புரியாது மாமா...விடுங்க"ன்னு சொன்னேன்
ஆமா மாப்ள....முன்னபின்ன செத்தா தானே சுடுகாடு தெரியும்...சரி டைம் ஆய்டுச்சு கெளம்பலாம்"ன்னு பரபரப்பானார்
"நீங்கல்லாம் என்னோட வர்றேளா என்ன?"ன்னு எல்லாரையும் பார்த்து ஒரு லுக் விட்டேன்
"ஆமா மாபிள்ள...நான், பாக்யம், மூர்த்தி, சம்பந்தி எல்லாருமே ரெடி ஆயிட்டு இருக்கோம்"ன்னு பல்லக்காட்டினார்
"மாமா இது என்ன எக்ஸ்கர்ஷனா? எல்லாரும் போறதுக்கு? அங்க என்ன மட்டும் தான் மாமா உள்ள விடுவா...நீங்களெல்லாம் என்ன பண்ண போறேள் அங்க வந்து?"ன்னு கேட்டேன்
என்னோட தோப்பனார் ராகவன் சடேன்னா என்ட்ரி குடுத்தார்
"டேய் பட்டு...நாமெல்லாம் இன்டெர்வியுக்கு போறதால ஆத்துல ஏதும் சமைக்கலடா இன்னைக்கு வெளிலயே சாப்ட்டுக்கலாம்ன்னு நெனச்சுண்டு"ன்னு சொன்னாரு
அடுப்படிக்குள்ள போகாம இருக்க புதுசு புதுசா என்னலாம் கண்டுபுடிக்கிறா
"சரி இதுக்கெல்லாம் மூல காரணம் யாரு...யாரு இந்த ஐடியா குடுத்தது"ன்னு எல்லாரையும் பார்த்து கேட்டேன்
"நான் தான்-டா சொன்னேன்"ன்னு பெருமை பொங்க என் தோப்பனார் என் அம்மாவை பார்த்தார்
"சரி...அது எல்லாம் இருக்கட்டும்...ஒரு விஷயம் கவனிக்க விட்டுட்டேளே...என்னோட WAGON-R ல அஞ்சு பேருக்கு மேல போக முடியாதே...நாம மொத்தம் ஏழு பேரு இருக்கோமே....எப்டி போறது?"ன்னு மடக்கினேன்
"அதுக்கும் நான் ஏற்பாடு பண்ணிட்டேன் மாப்ள"ன்னு என்னோட மாமனார் கைல சிக்கரி கப் காஃபி-அ உறிஞ்சுட்டே என் பக்கத்துல வந்தார்
"என்னோட சிநேகிதன் ஒருத்தன் மீனம்பாக்கத்துல டிராவல்ஸ் ஒன்னு வச்சுருக்கான்...நேத்தே அவன்கிட்ட போன் பண்ணி புக் பண்ணிட்டேன் மாப்ள...QUALIS வெளில தான் நிக்குது"ன்னு ஏதோ பதினெட்டு பட்டிக்கும் தீர்ப்பு சொல்லிட்டு கெளம்பற மாதிரி போஸ் குடுத்தார்

நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோடு
"என்னங்க...என்னைக்கும் இல்லாம இன்னைக்குன்னு பார்த்து ட்ராஃபிக் கொஞ்சம் அதிகமாவே இருக்குல" என்னோட மனைவிக்கு என்னோட B.P-ய ஏத்தணும்ன்னா அலாதி பிரியம்
"இதுக்கு தான் நான் அப்பவே சொன்னேன்....சீக்கிரம் கெளம்பலாம் சீக்கிரம் கெளம்பலாம்ன்னு...யாராச்சும் கேட்டேளா?"ன்னு கொஞ்சம் ஆவேசப்பட்டேன்
"மாப்ள...ஏன் இப்படி டென்ஷன் ஆரேள்...எது நடந்ததோ அது நன்றாகவே நடந்தது...எது நடக்கிறதோ அது நன்றாகவே நடக்கிறது...எது நடக்க இருக்கிறதோ அதுவும் நன்றாகவே நடக்கும்...யு டோன்ட் வொர்ரி...எவிரித்திங் வில் பி ஆல்ரைட்"ன்னு மேஜர் சுந்தர்ராஜன் ரேஞ்சுக்கு இங்கிலீஷ்லயும் தமிழ்லயும் மாறி மாறி அட்வைஸ்-அ வண்டி வண்டியா அள்ளி தெளிச்சாறு
"வாவ்...வாட் அன் ஐடியா சர்-ஜி...செத்த நேரம் சும்மா இருங்கோ மாமா...நானே கடுப்புல இருக்கேன்"ன்னு டைம் பீயிங்-க்கு அவரோட வாய அடச்சேன்
ஆனாலும் அவரோட இன்னொரு ப்ராடக்ட் சும்மா இருக்கல
"அத்திம்பேர்...டென்ஷன் ஆவாதேள்...ரிலாக்ஸ்டா உக்காருங்கோ"ன்னு என் மச்சான் மூர்த்தி அவன் பங்குக்கு சொற்பொழிவு ஆற்றினான்
"டிரைவர் கொஞ்சம் வேகமா ஓட்றியா பா...இவ்ளோ ஸ்லோவா போனா எப்போ தான் பா போயி சேருறது"ன்னு டிரைவர் மேல ஒட்டுமொத்த கோபத்தையும் காட்டினேன்
"நான் வேகமா தான் சார் போறேன்...நான் இன்னா ஃபிளைட்டா ஓட்டறேன்...இது தம்மாதுண்டு கார் சார்...50க்கு மேல இந்த ட்ராஃபிக்ல நான் எப்பிடி சார் போறது...."ன்னு டிரைவர் அவன் பங்குக்கு கொஞ்சம் கேவலபடுத்தினான்
"சார் டீசல் போட்டுக்கறேன் சார்"ன்னு என் பதிலுக்கு வெயிட் பண்ணாமலேயே ரைட்ல இன்டிக்கேட்டர பயபுள்ள போட்டுட்டான்
என்னாங்கடா ஆச்சு உங்களுக்கெல்லாம் இன்னைக்கு...இங்க ஒரு அடிமை சிக்கிருக்கான்னு ஆளாளுக்கு அடிக்கிறீங்களா

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 2

ஐந்தாம் வருடம், ப்ராஜெக்ட் ஏழு
"ஹே அர்ச்சனா...நேத்து அனுப்பின டாக்குமென்ட்ட ரிவ்யு பண்ணியா? ஆஃப்ஷோர் டீம்-க்கு எதாச்சும் ரிவ்யு கமெண்ட்ஸ் இருக்கா? நேத்து அனுப்பின ஸ்டேட்‌டஸ் மெயில்-க்கும் நீ ரிப்ளை பண்ணலையே.."னு என்னோட O.S.C கிட்ட கால்-ல கேட்டேன்
"ஹே பட்டாபி...சாரி ட்யூட்...எனக்கு சுத்தமா டைம் இல்லடா Docs-அ ரிவ்யு பண்ண...ஏகப்பட்ட கால்ஸ்..கிளையன்ட் மீட்டிங்...நேத்து செம்ம கடுப்ப கேளப்பிடாங்க...ஒரு மொக்க கால்-ல அஞ்சு மணி நேரம் இருந்தேன்டா...படுத்துறாங்க..."னு சொன்னா
"அர்ச்சனா எனக்கு உன் நெலமை புரியுது...ஆனா இன்னும் சில Docs நாலு அஞ்சு நாளா Signoff ஆகாம இருக்கு...நம்ம ஆஃப்ஷோர் PM ஸ்டேட்டஸ் கேட்டுட்டே இருக்காரு...நான் என்ன பதில் சொல்றது சொல்லு...ஆன்சைட்டும் ஆஃப்ஷோரும் ஏன் Sync-ல இல்ல-னு கேக்குறாரு...Docs லாம் Signoff ஆகாம இருக்குன்னு சொல்ல கஷ்ட்டமா இருக்கு....ஏன்னா நீ என்னோட நல்ல ஃபிரண்டு அண்ட் Colleague...ஒரு காங்கிரீட் டேட்டு சொல்லு என்னைக்கு முடியும்னு....நான் எவ்ளோ தான் சமாளிப்பேன்...?"னு கேட்டேன் அவகிட்ட
"பட்டாபி...ஆன்சைட்-னா சும்மா இல்லை... அது ஒரு முள்கிரீடம்....அத அனுபவிச்சு பாத்தா தான் அதோட வலி என்ன கஷ்ட்டம் என்னனு உனக்கு புரியும்..."னு ஏதோ முதல்வன் படம் ரகுவரன் ரேஞ்சுக்கு பில்ட் அப் குடுத்தா
"ஆமா அர்ச்சனா...நீ சொல்றதும் சரிதான்...சரி ப்ரீ யா விடு...நான் அவர்கிட்ட எதாச்சும் சொல்லி சமாளிசுக்குறேன்...ஹே சொல்ல மறந்துட்டேன்...உன்னோட ஆர்க்குட்-ல நீ கலிபோர்னியா ட்ரிப் போட்டோஸ் லாம் அப்லோடு பன்னிருக்கல...சூப்பர்-ஆ இருந்துச்சு..."னு சர்காஸ்டிக்-ஆ சொன்னேன்
"ஹே நீ பாத்தியா....நல்லா இருக்குல்ல...அதுவும் அந்த டிஸ்னி லேன்ட் பிக்ஸ் லாம் செம்ம க்யூட்-ஆ இருக்கு பா...இன்னொரு டைம் போயிட்டு வரணும்...நல்ல வேளை ஞாபகபடுத்தின...பிகாசா-ல நான் அப்லோடு பண்ண மறந்துட்டேன்...என் பிரண்ட்ஸ் லாம் லிங்க் எங்கடி-னு என்ன போட்டு டார்ச்சர் பண்ணிடுவாளுங்க...தேங்க்ஸ் பட்டாபி..நீ கண்டிப்பா இங்க வந்தீன்னா நல்லா என்ஜாய் பண்ணுவ...யூ வில் லைக் இட் போர் சுயூர்..."னு பார்ன் அண்ட் பிராட் அப் இன் அமெரிக்கா சொல்லிச்சு
"ஹ்ம்ம் கண்டிப்பா...அத விட எனக்கு முக்கியமானா ஜோலி வேற என்ன இருக்குது ...என்ன ஆன்சைட் அனுப்பிட்டு தான் மறுவேலை பாப்பாங்க...டாக்ஸ்-அ ரிவியு பண்ண டைம் இல்ல...Pics-அ அப்லோடு பண்ண டைம் இருக்கு....பிரம்ம்ம்ம்ம்மாதம்"னு உள்ளுக்குள்ளயே குமுரிக்கிட்டேன்

ஆறாம் வருஷம், ஒன்பதாம் பிராஜக்ட்
"பட்டாபி...மேனேஜர் ஆகிட்ட...வாழ்த்துக்கள்..."னு என்னோட பாஸ் பாராட்டினார்...
என்னோட மனைவி மற்றும் குழந்தைய பத்தி விசாரிச்சார்
"சுபா நல்லா இருக்கா....ராஜீவ் நடக்க ஆரம்பிச்சுட்டான்...அக்சுவலா நல்லவே ஓடுறான்....ஒரு சில வார்த்தை பேசறான்....ஐ ஆம் ஹாப்பி ஓவரால்..."னு சொன்னேன்
"ரொம்ப சந்தோஷம் டா...முடிஞ்சா இந்த Weekend உன் வீட்டுக்கு வர்றேன்...நீயும் ரொம்ப நாளா கூப்டுட்டே இருக்க...சரி F.C போலாம்...எதாச்சும் வாங்கி குடு டா...மேனேஜர் ஆகிருக்க..."னு உரிமையோட கேட்டார்...நல்ல மனுஷன்...

Cubicle-ல வந்து உக்காந்து விட்டத்த பார்த்து கொஞ்சம் பழைய நினைவுகள அசை போட்டேன்...என் கல்யாணம்!!!

சுபா ரொம்பவே ஆச்சாரமான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவள். Engagement முடிஞ்சதும் எல்லார போலவும் எனக்கும் என்னோட ஃபியான்சே கிட்ட போன்-ல கடலை போடணும்-ங்கற சராசரி ஆசை வந்துச்சு.
ஆனா முக்கியமான ரெண்டு விஷயத்தால அது நிறைவேறாமலே போய்டிச்சு.
ஒன்று: அவகிட்ட மொபைல் போன் இல்லை
ரெண்டாவது:அவ எதுக்கெடுத்தாலும் அப்பா கிட்ட கேக்கணும் ஆட்டுக்குட்டி கிட்ட கேக்கணும்-னு சொல்லுவா.சொந்தமா ஒரு முடிவு எடுக்க தெரியாது. கோலங்கள் மெகா சீரியல் பாக்குறதா இல்ல ஏர்டெல் சூப்பர் சிங்கர் பாக்குறதா-ங்கறதுக்கே அவங்க அப்பாரு கிட்ட பெர்மிஷன் கேப்பா...அவளோட அப்பாவும் கோலங்களே பாருமா-னு சொல்லிடுவாரு. இத கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் பெருமையா வேற என்கிட்டே சொன்னா...அவ ஸ்கூல் ஃபர்ஸ்ட் வந்துருந்தாலும் அவளோட பாட்டி அவள காலேஜ்க்கு படிக்க அனுப்பல...அவங்கள பொறுத்த வரைக்கும் அப்பன் காசு கேட்டுறது பையனோ பொண்னோ கெட்டு போறதுக்கு குடுக்குற விலை. ஆனாலும் ஒரு வழியா இவளோட பிடிவாதத்தால தொலைதூர கல்விக்கு ஓகே சொன்னாங்க. அவள நான் Engagement-கு அப்றோமா மோத தடவையா பாத்தது என்னோட கல்யாணத்துல. நான் வரதட்சணையா நயா பைசா கூட வாங்காம புரட்சிக் கல்யாணம் பண்ணினது மத்தவங்களுக்கு சந்தோஷமோ இல்லையோ என்னோட மாமனார் காசு வாங்காம க்ளோஸ்-அப் Advertisement மாடல் மாதிரி பல்ல காட்டிட்டே இருந்தாரு கல்யாணம் முடிஞ்ச ஒரு வாரத்துக்கு. ஆனா அந்த சிரிப்பு எனக்கு வைக்க போற பெரிய்ய ஆப்பு-னு எனக்கு அப்போ தோனல. எனக்கு கல்யாணத்துக்கு ஒரு மாசம் முன்னாடி ரெண்டு ஆன்சைட் வந்து டிராப் ஆய்டுச்சு. சரி ஆன்சைட் தான் இப்டி டிராஜெடி-ல முடிஞ்சுருச்சு...ஹனிமூன் ஆச்சும் எதாச்சும் பாரின் Location-ல போய் குதூகலமா கொண்டாடலாம்னு நெனச்சு என் மாமனார் கிட்ட மொரிஷியஸ சஜெஸ்ட் பண்ணினேன்.
ஆனா அவரு ஊட்டிக்கு தான் போகணும் னு ஒத்தக்காலுல நின்னாரு.
"ஏன் மாமா...மொரிஷியஸ்க்கு என்ன கொறச்சல்"னு கேட்டேன்
"மாப்பிள்ள....மொரிஷியஸ் லாம் முன்ன மாதிரி இல்ல...ஏகப்பட்ட கொலை,கொள்ளை,அட்டூளியம் லாம் நடக்குது...என்னோட சிநேகிதன் ஒருத்தனோட பையன் போன மாசம் தான் அங்க போயிட்டு வந்தான்...ரூம் சர்வீஸ் லாம் படு கேவலமா இருந்துச்சாம்...பொலம்பிட்டு இருந்தான்...ஊட்டி அப்படி இல்ல மாப்பிள்ள...என்ன அவசரம்னாலும் நாங்கல்லாம் இங்க இருக்கோம்...சோ ஊட்டி தான் மாபிள்ள பெஸ்ட்" னு ஒரு புது பூகம்பத்த உருவாக்கினாரு
"உங்க ஹனிமூனுக்கு மொரிஷியஸ் தான் போனீங்களா மாமா"னு அவர்கிட்ட கேட்டேன்
"எனக்கு அந்த குடுப்பினை இல்லாம போய்டிச்சு மாபிள்ள....என்னோட மாமனார் ஹனிமூனுக்கு ஏற்பாடு பண்ணவே இல்லை...நானும் என்னோட ஆத்துக்காரியும் ஸ்ரீரங்கம் போயிட்டு ரங்கனாதர தரிசிச்சிட்டு வந்தோம்...அதுவும் என்னோட சொந்த காசுல...எனக்கும் அவளுக்கும் போக வர ஏழு ரூபா அறுபது காசு. ஆனா நீங்க கவல படாதீங்க மாபிள்ள...ஊட்டி போக வர்ற செலவு எல்லாம் என்னோடது...யு டோன்ட் வொர்ரி..நீங்க நயா பைசா செலவழிக்க வேண்டாம்"" னு பெருமை போங்க சொன்னாரு
இவரு மூலமா Flight-ல மொதல் தடவையா ஏறிடலாம்னு பாத்தா இந்த மனுஷன் இப்படி கவுத்துட்டாரே-னு உள்ளுக்குள்ளயே பொலம்பினேன்.வேற வழியே இல்லாம சரி-ன்னு ஊட்டி ட்ரிப்க்கு தலை ஆட்டி வச்சேன்.
ஒரு First கிளாஸ் கூப்பே புக் பண்ணுவாருன்னு பாத்தா நோர்மல் செகண்ட் ஸ்லீப்பர் கிளாஸ்ல எடுத்துருந்தார்...
"ஏண்டீ...First கிளாஸ்ல புக் பண்ண வேண்டாம்....அட்லீஸ்ட் ஒரு த்ரீ டயர் ஏசீ-ல யாச்சும் புக் பண்ணிருக்கலாம்ல...செகன்ட் கிளாஸ்ல போயீ புக் பண்ணி வச்சுருக்காரு...என்ன இளிச்சவாயன்னே முடிவு பண்ணிட்டீங்களாடி உங்க குடும்பத்துல எல்லாரும்?"னு சுபா கிட்ட எரிஞ்சு விழுந்தேன்
"அப்டி இல்லீங்க...First கிளாஸ்ல டிக்கெட் கிடைச்சிருக்காது....அதான் அப்பா இதுல புக் பண்ணிருப்பார்"னு சொன்னா
"யாரு உங்க அப்பாவா? தேர்ட் கிளாஸ்ல டிக்கெட்லாம் புல் ஆகிருக்கும்...அதான் செகண்ட் கிளாஸ்ல புக் பண்ணிருப்பார்...தேர்ட் கிளாஸ் டிக்கெட்-அ எவனாச்சும் பிளாக்ல வித்தான்னா அதையும் வாங்கிருப்பார்...அவ்ளோ பெரிய்ய மகாபுத்திசாலி உங்க அப்பா. நல்ல வேலை அப்படி ஏதாச்சும் செஞ்சு நம்ம ரெண்டு பேரையும் ஃபுட்போர்டு அடிக்க விடாம இருந்தாரே. அது வரைக்கும் சந்தோஷம்"னு இன்னும் எரிச்சலோட பேசினேன்
"உங்களுக்கு எங்க அப்பாவ பத்தி பேசலைனா தூக்கமே வராதா...ஹ்ம்ம்"னு சொல்லிட்டே கண்ணா கசக்க ஆரம்பிச்சுட்டா
ஊட்டி ஹோட்டல்க்கு போயும் அவளோட அழுகை நிக்கவே இல்லை...அப்றோம் ரூம்க்கு வெளில மழை பெஞ்சது.. .அழுகை ஆடோமடிக்கா நின்னுடிச்சு

ஆன்சைட் ட்ரீம்ஸ்- 1

ஒரு சாப்ட்வேர் எஞ்சினியரின் வாழ்வில் மகிழ்ச்சியை தருவது எது?

டீம்மேட்டின் காதல் ப்ரோபோசல்-ஆ?
கம்பெனி இல் வேலை பார்க்கும் பெண் அனுப்பின டேட்டிங் இன்வைட்-ஆ?
சம்பள உயர்வா?
கல்யாணம் நிச்சயம் ஆவதா?

இதை எல்லாம் விட மிக முக்கியமான விஷயம் ஒன்று உண்டென்றால் அது ஆன்சைட்-ஐ விட வேறு எதுவாகவும் இருக்க முடியாது
என் பெயர் பட்டாபிராமன். நான் என் அலுவலகத்தில் ஃப்ரெஷ்ஷர் ஆக வேலைக்கு சேர்ந்து இப்பொழுது ஆஃப்ஷோர்-ல் ப்ராஜெக்ட் மேனேஜர் ஆக பொழப்பை ஓட்டிகொண்டிருக்கிறேன்
வேலைக்கு சேர்ந்த முதல் நாளில் இருந்தே எனக்கு ஆன்சைட் போக வேண்டும் என்ற வெறி கொழுந்துவிட்டு எரியத்துவங்கியது. வேலையில் சேர்ந்த முதல் நாள் இன்னும் எனது நெஞ்சுக்குள் பசுமரத்தாணி போல் பதிந்து கிடக்கின்றது

முதல் நாள், ஃப்ரெஷ்ஷர் இன்டக்ஷன்
"சார், இங்க எனக்கு ஏதாவது ஆன்சைட் ஆபர்சுநிடீ இருக்குமா?" என்று இண்டக்ஷன் நடத்தியவரிடம் கேள்வி எழுப்பினேன்
"உங்க பேர கொஞ்சம் சொல்றீங்களா" என்று அவர் கேட்டார்
"பட்டாபிராம் சார்" என்று நான் கூறினேன்
"இங்க பாருங்க பட்டாபி. இங்க நீங்க ரெண்டு விஷயம் நோட் பண்ணனும். ஒன்னாவது: இங்க என்னையோ இல்ல வேற யாரையோ சார் மோர்-னு லாம் கூப்ட கூடாது. அவங்களோட பெற சொல்லி கூப்பிடனும். இல்லைனா அவங்களோட நிக்நேம் எதாச்சும் வச்சு கூப்பிடுங்க
ரெண்டாவது:உங்களோட ஆன்சைட் ஆபர்சுநிடீ நீங்க போற ப்ராஜெக்ட்-அ பொறுத்து. இதுல நான் சொல்றதுக்கு ஏதும் இல்லை. இத நீங்க போக போக புரிஞ்சுப்பீங்க. இன்னைக்கு தானே முதல் நாள். இன்னும் டைம் இருக்கு"னு ரொம்ப கூல்-ஆ பதில் சொல்லிட்டு இன்டக்ஷனோட அடுத்த ஸ்லைட ஓட விட்டார். அதுக்கு அடுத்து அவர் சொன்ன எதுவும் என் காதுக்குள் ஏறவில்லை

முதலாம் வருடம், முதல் ப்ராஜெக்ட்
"ஹாய் குரு. இந்த ப்ராஜெக்ட்-ல எனக்கு எதாச்சும் ஆன்சைட் ஆபர்சுநிடீ இருக்குமா?" என்று என் ப்ராஜெக்ட் மேனேஜர் குரு-விடம் கேட்டேன்
"உன்ன பத்தி சொல்லிருக்காங்க. இன்டக்ஷன் முதல் நாளே ஆன்சைட் பத்தி கேட்டவன்-ல நீ? இப்போ தானே ப்ராஜெக்ட் குள்ள என்டெர் ஆகிருக்க. வெயிட் பண்ணு. உன்னால எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு கத்துக்கோ. இதுதான் கத்துக்குறதுக்கு சரியான டைம். சாப்ட்வேர்-ங்கறது ஒரு ஆழமான கடல். அதுல எல்லாராலையும் அவ்ளோ ஈஸீ-ஆ நீச்சல் அடிக்க முடியாது"னு அவருக்கு மட்டுமே தெரிந்த ஒரு சிதம்பர ரகசியத்த எனக்கு மட்டும் சொல்லிட்டு எஸ் ஆகிட்டாரு

இரண்டாம் வருடம், மூணாவது ப்ராஜெக்ட்
"பட்டாபி இந்தா சாக்லேட் எடுத்துக்கோ டா" என்று என்னோட டீம்மேட் தீபக் என் முன்னாடி சாக்லேட் டப்பா வை நீட்டினான்
"இனிய பிறந்த நாள் நல்வாழ்த்துக்கள்" என்று மனாதார வாழ்த்தினேன்
"லூசா டா நீ. இன்னைக்கு என் பிறந்தநாள் இல்லை. நான் அடுத்த வாரம் ஆன்சைட் போறேன் டா மாப்ள. அதுக்கு தான் இந்த ஸ்வீட் எல்லாம்" என்று க்ளோஸ் அப் புன்னகை தவிழ சொன்னான்
காலங்காத்தால பல்பு வாங்கி அசடு வழிய அவன் குடுத்த சாக்லேட்-அ உள்ள தள்ளினேன்
"3500$ மாசா மாசம் தர்றாங்க மாப்ள. வாராவாரம் ஊரு சுத்தவேண்டியது தான். US ஃபுல்லா சுத்தி பாக்கலாம். வெள்ளக்காரிய சகட்டு மேனிக்கு சைட் அடிக்கலாம். லுஃப்தான்சா ஏர்வேஸ்... பிசினஸ் கிளாஸ்...பெருசா ஒன்னும் நாம கேக்க போறதில்லையே....என்ன மாப்ள நான் சொல்றது"னு என்கிட்டே சொன்னான்
"கரெக்ட் டா" என்று ஆமாம் போட்டேன் அவனுக்கு
"சரி டா...ஏகப்பட்டது பர்செஸ் பண்ணனும். திநகர்-கு போகணும்டா. நீயும் வர்றியா" நு கேட்டான்
"ஏன்டா நீ குதூகலமா இருக்குறதுக்கு நான் வெளக்கு புடிக்கணுமா?"னு மனசுக்குள்ள திட்டிட்டு ஏதோ சாக்கு சொல்லி தப்பிச்சேன்

மூணாவது வருடம், நாலாவது ப்ராஜெக்ட்
"பட்டாபி உடனே என் கியூபிகில்-கு வா...ஒரு முக்கியமான விஷயம்"ஆ என் ப்ராஜெக்ட் மேனேஜர் கால் பண்ணினார்
என்ன முக்கியமான விஷயம் முக்கின விஷயம்-னு குழம்பிட்டே அவரோட கியூபிகில்-கு போனேன்
"பட்டாபி நீ எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு ஒழைக்கிற-னு எனக்கு புரியுது. லாஸ்ட் ரெண்டு வருஷமா நல்ல ரேட்டிங் லாம் வாங்கிருக்க. சோ உனக்கு இந்த டைம் ரோல் சேன்ஜ் குடுக்கலாம்-னு முடிவு பண்ணிருக்கோம். இன்னும் அபிசியல் கண்பார்மஷின் ஏதும் வரல. ஆனா 99 பெர்சென்ட் சூர்-ஆ கிடைச்சிடும்டா-னு இன்ப அதிர்ச்சி மூட்டினார்
"ரொம்ப ஹாப்பி-ஆ இருக்கு சந்தீப். ஆனா என்னோட ஆன்சைட் மேட்டர் என்ன ஆச்சு? நான் இந்த கம்பெனி ஜாய்ன் பண்ணி கிட்டத்தட்ட மூணு வருஷம் ஆக போகுது. எப்போ தான் என்னோட விசா இனிஷிஏட் பண்ண போறீங்க?"னு ஒரு சோக பார்வையோட அவர்கிட்ட கேட்டேன்
"உன்னோட நெலமை எனக்கு ரொம்ப நல்லா புரியுது பட்டாபி. ஆனா பொறுமை ஒரு மனுஷனுக்கு ரொம்பவே முக்கியம். உன் டைம் வர்ற வரைக்கும் வெயிட் பண்ணு"னு அநியாயத்துக்கு ப்ரீ அட்வைஸ்-ஆ அள்ளி விட்டாரு
நான் உத்தரவு வாங்கிட்டு கெளம்பிட்டேன்

நாலாவது வருடம், அஞ்சாவது ப்ராஜெக்ட்
"ஹே தீபா. நீ போனவாரமே US போக வேண்டியவள் ஆச்சே...இங்க என்ன இன்னும் பண்ணிட்டு இருக்க?"னு என் ப்ராஜெக்ட் மேட்ஐ கேட்டேன்
"இல்ல பட்டாபி... நான் ஆன்சைட் போகல.நம்ம PM கிட்ட ஸ்ட்ராங்-ஆ சொல்லிட்டேன்"னு சந்தோஷாமா சொன்னா
"ஆன்சைட் போகலையா? லூசா நீ? இப்டி ஒரு சூப்பர் ஆபர்சுநிடீ-அ மிஸ் பண்ணலாமா? "னு கேட்டேன் அவகிட்ட
"இல்ல பட்டாபி. உண்மைய சொல்லணும் நான் ஆன்சைட் போறதுல என் பாய்பிரண்ட்-கு சுத்தமா இஷ்டமே இல்ல பா"னு பட்டாம் பூச்சிகள் பல படபடக்க மின்மினி பூச்சுக்கள் ஜோலிஜோலிக்க கண்ணா சிமிட்டிடே சொன்னாள்
"ஆனா உன்கிட்ட H1B விசா இருக்கே. எங்களுக்குலாம் விசா கிடைகிறதுக்கே மண்டை காயுது. அவன் அவன் ஆன்சைட் போறதுக்கு தவம் கெடக்குறான்... நீ என்னடான்னா போக இஷ்டம் இல்லைனு கூலா சொல்ற...நானா இருந்தா கண்டிப்பா போய்ருபேன்"னு சொன்னேன்
"நீ சொல்றதுலாம் கரெக்ட் தான் பட்டாபி. ஆனா அவன் சொல்ல என்னால மீற முடியல. எனக்கு எல்லாத்தயும் விட அவன் தான் முக்கியம் இல்லையா"னு ஒரு சோக பார்வைல நெஞ்சை பிழிஞ்சா
"ஆனா நீ இத நம்ம PM விசா இனிஷிஏட் பன்றபோவே சொல்லிருக்கலாம் ல...அட்லீஸ்ட் வேற ஒருதருகாச்சும் ஆன்சைட் போற சான்ஸ் கிடைச்சிருக்கும்...இப்போ நீயும் போகல...விசா-உம் வேஸ்ட்-ஆ போச்சு-ல?" ஒரு கடுப்புல உள்ள இருக்குறதெல்லாம் கொட்டினேன்
அதுக்கு அவ கேவலமா ஒரு லுக் விட்டுட்டு சொன்னா "எனக்கு அத பத்திலாம் கவலை இல்லை..கைல விசா இருக்கு...நான் நெனச்ச நேரத்துக்கு போயிப்பேன்...அதான் விசா இனிஷிஏட் பண்றோம் நு சொன்னதுக்கு தலைய ஆட்டி வச்சேன்"
"சோ உன் பாய்பிரண்ட் ஓகே சொன்னா போவ...வேணாம் நா போகமாட்ட...அவன கல்யாணம் பண்ணுறயோ பண்ணலயோ...கல்யாணம்-னு ஒன்னு நடந்துச்சுனா US போறதுக்கு யூஸ் பண்ணிக்குவ...கரெக்ட்-ஆ?"னு கும்டி அடுப்ப விட ஜாஸ்தியா எரியர என் அடிவயுத்துல இருந்து கேட்டேன்
ஒரு மொற மொறச்சுட்டு அப்ஸ்காண்ட் ஆகிட்டா

ஐந்தாம் வருடம், ஆறாவது ப்ராஜெக்ட்
"தீபா அண்ட் வெங்கட்...இந்தாங்க ரெண்டு பேரும் ஸ்வீட் எடுத்துகோங்க" என்று என் ப்ராஜெக்ட் மேட்ஸ் கிட்ட சாக்லேட் டப்பாவை நீட்டினேன்
"பட்டாபி...உன் முகம் இவ்ளோ பிரகாசமா இருக்கு...ம்ம் நடக்கட்டும் நடக்கட்டும்...ஆமா என்னைக்கு ஆன்சைட் போற"னு தீபா கேட்டா
"ஆன்சைட்-ஆ...? நானா?"னு சந்தூர் சோப்பு விளம்பர அம்மணி ரேஞ்சுக்கு கேட்டேன்
"அப்றோம் எதுக்கு சாக்லேட்"னு திருப்பி கேட்டாங்க
"எனக்கு கல்யாணம் பிக்ஸ் ஆயிருக்கு...அதுக்கு தான் இந்த சாக்லேட்"னு வெளக்கினேன்
"தூ...இவ்ளோதானா....நாங்க ஏதோ நீ ஆன்சைட் தான் போக போறியோ-னு லா நெனச்சோம்...பரவால வாழ்த்துக்கள் பட்டாபி"னு கொஞ்சம் மூஞ்சு மேல காரி துப்பி அப்றோமா தொடச்சுவிட்டாங்க
"ஆன்சைட் லாம் போய் என்ன மச்சி பண்ண போறேன்... கல்யாணம் பண்ணினோமா..பைக் பாஸ் ஒன்ன போட்டோமா...சீசன் டிக்கெட் எடுத்தோமா...ஜன்னல் சீட்ட புடிச்சோமா...ஆபீஸ் வந்து சேந்தோமா-னு இருக்கனும் டா...அங்க போய் நம்மால லாம் ரொட்டி பர்கர தின்னு உயிர் வாழ முடியாது...பொண்டாட்டி சமைச்சத கொண்டு வந்து சாப்புடுற சோகமே சோகம்...இத விட ஆன்சைட் லாம் பெருசா சொல்லு?...."னு உள்ளக்குமுறல அடக்கிகிட்டு வடிவேல் ரேஞ்சுக்கு பில்ட் அப் குடுத்துட்டு கெளம்பினேன்

Honey, I am going onsite-V

My Apartment
The next day I woke up early on a cold morning. There was no Shubha to wake me with a filter coffee; No Rajeev to give me a warm hug; No Suprabatham; No smell of the Incent stick. Our flat looked cozy, but everything else seemed so empty and vague with no room for affection or lively relationship. I gazed at the snow covered roads, buildings and the vehicles parked outside through the window. Every country has its own beauty which can be thoroughly enjoyed only if it is your own. Everything else is completely alien. A black colored car appeared out of nowhere and stopped right in front of our apartment. Sanjay got down from the car with the same girl he befriended on day 1. I was perplexed on her minimal clothing and how she was able to beat the cold weather. They got intimate in the public which was yet again a shock to me. He handled her with so much ease and perfection as if he was born French. He had been the same flirt at offshore. I had to conclude my days with him at work place would end up being terrific

********* *********

A few months later
I started missing my family day by day. Though days passed by so fast, I was longing to meet them. I applied for a month’s leave to meet my family but was rejected from the higher management as the project was running so critical and Sanjay was sent back to offshore for his extraordinary performance in various fields others than work. I got a baby girl who was 3 months old and Shubha told me that she looked so beautiful. Shubha mailed me her picture and her recorded voice too. Mythili was even more beautiful than her mom. She giggled and uttered some meaningless words which brought real meaning for all my struggle in this super power nation. Onsite was no more a dream for me. It had already turned out to be the worst nightmares of all. My wife, son and my daughter were the only good times I had in my life through emails and webcam. On weekends I avoided going out with my colleagues and stayed in my apartment talking with my family.

********* *********

Anna Terminus, Meenambakkam, A year later
The smell of the first air after such a long gap was really amazing. It was polluted as usual. It smelled pretty bad than before. But I still loved it. After all, it was the air that I’d been breathing over years and years to come by. Shubha felt so happy when she saw my face at the arrival gate. She was all in her tears and immediately did a sprint and rushed to me, holding Mythili on to her waist and Rajeev in the other hand. She took my hand and pressed it so hard and continued the tears to fall from her eyes. Rajeev raised both his hands and said “Daddy… Daddy….Lift me” I lifted him and kissed him all over his face. The moment which I had been longing for was finally in front of me asking for more. Mythili was puzzled and frightened and was holding Shubha tightly when she saw a strange new face. I stretched out both my hands to her to take her from Shubha, but to my surprise her holding became even more tighter and started crying. Shubha was telling her “Hey Mythili…Look at me…See your father has come. Give him a kiss. Come on, Chamathu la di (Good Girl)” . But Mythili was unmoved. She turned around and buried her face on Shubha’s shoulders. My father came to help me get along with my daughter; my mom did some tricks; My Father-in-law, Mother-in-law, almost everyone tried their part, but Mythili was never moved. We stood there for a while and my father-in-law spoke for the first time after 2 long years “Maapillae… Let’s go home. She will get used to you pretty soon. Don’t worry. Everything will be fine. Trust me” I stood there with a heavy heart and flooded eyes.

Onsite isn’t everything. You get a posh life with a fatty cheque; But the emptiness that it leaves behind, nothing can fill it up

“It is absolutely my fault to stay away from the family for such a long time. My very own daughter couldn’t recognize her father. I had lost my precious moments with my family. Money can’t get me back those stolen moments from me. Is onsite a real boon or a Royal Curse? Should be a curse!!! Definitely not a boon for me” I thought

I composed myself and Shubha gave me a pat on my shoulders that everything will come back to normal in a few days or worst case in a few weeks’ time. We collected all my belongings and started walking out of the station. Suddenly something caught my attention outside the exit gate. A big red colored vinyl hoarding of Smirnoff Vodka ad with a picture of the Green Apple Vodka bottle was kept and the captions written on it seemed to make a lot of sense to me

LIFE IS CALLING. WHERE ARE YOU?

I smiled deep inside and walked towards the car park along with my family

*********THE END*********

Honey, I am going onsite-IV

A week later, My Office
“Hey man, congrats. You will be travelling in a week’s time” My Boss surprised me
I thanked my boss, Arun for the wonderful news
“By the way, Sanjay will be travelling with you to NewYork” He said
“Sanjay….?” I gave him an astonishing look
“You haven’t met Sanjay, have you?” He asked me
I nodded negatively
“Sanjay, please come here for a minute” He spoke to someone over his extension
In a few minutes, a man in his late twenties, long hair, pierced ears, good looking with penetrating eyes appeared. I’ve seen this guy many times in Food Court, in entertainment Block, in Lawns, almost everywhere other than his cubicle with some girl or the other. We exchanged a formal hello and Arun told Sanjay that he would be reporting to me at onsite. I was wondering inside on what basis they are sending people to onsite. Arun clearly knew that it would be the most difficult of all things to get some work done from Sanjay, but still he desired to send him onsite. I personally knew a few other people who put in extra effort to finish any work given and very much dedicated, but still at offshore without any expectations. I thought maybe they had no adequate experience or a Valid Visa or sheer luck just like me when I was a developer
********* *********

On the Eve of the Travel day

Shubha was really sad that she had to miss me for atleast a year or two. I wanted to take her and Rajeev along with me, but Rajeev just got admitted into a school and Shubha was carrying our second child. I spent my whole day with Shubha, Rajeev and the entire family. Though they were amused about my travel trip, I sensed a bit of loneliness on everyone’s face. We packed everything that was required for the trip- the thermal wear, Jerkins, Sweater, Formal and Casual clothes and shoes. My father-in-law insisted my wife to pack the Pickles, Sambar powder, Puliyogare mix and few other things along with the baggage. I politely refused to take a few of them with me as it was already overloaded

That night, I had the longest sleep of my life

********* *********

Anna Terminus, Meenambakkam

It was a magical moment for me. The same crowd which had turned up to my wedding confirmed its presence for my send off. Everyone who passed by was really surprised and shocked to see such a huge crowd inside the terminus and I thought they were wondering if some political party meeting was happening or some celebrity had landed. Everyone gave their own opinion on how to cope up with the US lifestyle, which they had managed to get from some of their friends and relatives. Shubha looked so nervous just like me. She had always wished me to travel to onsite, but when it was time to travel, she wore a long face. Sanjay stood a couple of meters behind and was busy chatting with his colleagues and friends who had come for his send off. The group had lot of girls and very few guys. I heard the announcement for my flight’s check in. I waved my hands towards everyone and started walking towards the check in point with mixed feelings.

********* *********

JFK Intl Airport, NYC, US

We landed on a bright Monday morning
“Purpose of your Visit? Business or Pleasure?” The Airport authority in charge of Visa verification asked me
“Business” I said
She was verifying the passport and suddenly Sanjay hissed into my ears “Oh Man. She is so hot. Isn’t she”
“The hell is wrong with you and I should really meet the guy who approved your Visa without knowing your intentions of coming to US” I cursed him inside
We took a yellow cab and reached our place. We rushed to the office shortly after having a quick refreshment. The office was just a few blocks away from my place. We did all the formalities at the office. There was not much work to do that day. We just met a few folks who had come from offshore and few from the client side. I had a pizza in the afternoon and Sanjay was busy flirting the whole day with an Indian girl whom he had managed to befriend that day
That day went real so fast
********* *********

A week later, Our Apartment

I called up Shubha and my parents after getting my new mobile. They were so happy to listen to my voice. I prepared rice, Sambar and a vegetable curry that night, which I had learned from Shubha just a few days before my date of Travel. I cooked extra so that Sanjay could have his share too. To my surprise, Sanjay came a bit late and I hardly had any clue where he was roaming the whole evening. He politely refused the food that I had cooked burning my fingers while trying the microwave oven. He told me that he was going to stay over his girl friend’s place for the night and that was a few miles away from where we stayed. “Staying with a girl? Buddy to remind you, we’ve got office tomorrow and this ain’t a Friday evening” I told him with a shock. “Yeah Man. I know. I can handle this. I will return early in the morning” He replied me coolly. I was stunned and wished him good night. He was in a hurry that he didn’t even cared to reply me back. He put on a woolen sweaters and a DJ hat, sprayed a Denim perfume and walked away

Honey, I am going onsite-III

My home

“Shubha darling. Am home” I entered my house with a big grin on my face.
Shubha welcomed me with a smile in return. I acknowledged with a warm hug
“What made you so happy today pattu? She asked looking at my face
“It happened after a long wait. I am going to onsite finally. My travel date is not so far honey” I said
“Wow. That’s awesome my dear. Come let’s celebrate. Take me to Le Méridien. Let’s have our dinner there. It’s been a long time since I saw you happy” My wife flattered me
“Shubha, but the visa is yet to come. I have just filled the application form and I am not sure when I will get the interview dates. So shall we wait until then?” I told her
“No issues Pattu. We can celebrate when you clear the interview and get the Travel date confirmed” She said
I came closer and kissed her. After a while she stopped me, looked into my eyes and said “Do you know who is going to come tonight?”
“No. Who is it?” I raised my eyebrows
“Mom, dad and Moorthy (Her brother, my brother-in-law)!!! They are going to stay here for a month” She grinned
“Shubha. I never wanted to meet your father again in my life. What he did to me on our Honeymoon trip still remains as a scar. Why are they coming here now?” I asked her with anger boiling over
“They told me over the phone yesterday that they are missing Rajeev so much and feel like seeing him. I only told them to come over. They’ve started from Trichy today afternoon and will be reaching here tonight. I will make sure he doesn’t mess up things this time. So stay cool” She was in all smiles over her face

Oh. Not Again!!!
********* *********

2 weeks later, Visa Interview day

“Maapillae…is everything ready? Shall we start then?” My father-in-law asked me
“Yeah everything is ready. But start where?” I questioned him
“Maapillae…Are you kidding? To the Visa office to get your visa stamped”
“Maama…That’s not a Visa office. That’s called the US consulate. Now, don’t tell me you are all coming with me” I answered and awaited for a positive reply
“Ofcourse we are all coming with you Maapillae… Bhagyam (His wife, my mother-in-law) is getting ready” He told me with a big smile on his face
“This is no excursion. I am going for a Visa Interview. They won’t allow you inside. Only I can go inside the consulate. Ok?” I told firmly
Raghavan, my father came into the conversation from nowhere. “Dey Pattu. We didn’t even prepare the breakfast today because we all felt we can have it outside after your visa interview”

Wow what a reason to stay away from the kitchen

“And may I know who had suggested this?” I asked my father
“Ofcourse, I planned it” He told me with a smile looking at my mom Meenakshi
I looked at my mom with a sense of frustration and agony. She nodded as usual to her Husband’s imbecile Agenda
“Ok. But how can everyone come in my Wagon-R? It cannot accommodate more than 4 people at a time” I questioned him
“I had taken care of that Maapillae” My Father-in-Law jumped in to the conversation with a cup of Chickaree coffee in his hand
“I have called up a Travels yesterday and booked a Qualis for us” He said it with so much pride, a pride which even Neil Armstrong had failed to express after landing on the Moon.

Very well done Mr. Pandurangan (My Father-in-law). Mission Accomplished!!!

********* *********

Nungambakkam High Road

“Pattu, the traffic seems a bit worse than usual. We should have started at least an hour earlier. Do you think we can make it on time?” Shubha increased my BP as far as she could
“We should make it at any cost. I’ve been telling all you guys that we need to be there atleast an hour before. Nobody listened to me by then and now you are complaining” I expressed my frustration
“Maapillae…” A voice came from behind my back. It was none other than my Father-in-Law
“Whatever that had happened in the past has happened for a good cause. Whatever that is happening at the moment happens for a good cause. Whatever that has to happen in the future will happen for a good cause. You don’t worry”
“What an idea Sir Ji…Can you please be on mute till my visa gets stamped?” I told him with some anger
“Athimber (Me)… Why are you getting tensed? Please relax” Moorthy my Brother-in-law gave me some free advice
“Driver can you please drive a bit faster?” I asked the driver
“I am doing my best sir. This is just a Qualis not an Aeroplane” He replied with a slothful tone

Even he refused to listen to me. I had nothing to do at that moment but to nod

“Sir, I need to put diesel” The driver had already indicated a right turn without waiting for my answer
“Can’t you check the fuel before starting? You drivers always scr** up on all critical circumstances” I shouted at him
Someone argued with the pump station guy for the Bill. I was full of nerves.

What’s wrong with these guys today? Nobody likes the idea of me going onsite?

I felt as if the ground below me is sinking

********* *********

US Consulate 9:45 A.M
I handed over my mobile to my wife who wished me good Luck. The last minute hiccups made me ignore my father in law's gestures to relax me. I had to return a false smile just because he was my Father-in-law
Moorthy, my brother-in-law told me there is nothing to worry about and they will ask me easy questions that even a 6th standard student can answer. “Visa Interview is nothing Athimber” he said. I gave him a weary look
I turned around to my wife and in a lower tone, asked her “Is this insane behavior a trademark of your family? Has it come generation after generations or only after me becoming a part of your family?” She tried to calm me down and gave me a gentle push on my shoulders telling me to enter the consulate
I entered the consulate hearing my own heart beat. I did the formalities in the front counter. I was told to go into a separate block where the visa stamping takes place. I saw a queue of confused souls with dream filled eyes just like the scapegoats waiting to be slaughtered
While i was awaiting my turn, i had to eavesdrop how the guy in front of me pleaded not to reject his VISA by the Consular.
I handed over the documents to the Consulate officer with a trembling hand. With lot of efforts I smiled at him and uttered a Good Morning. He wished me back and quickly scanned my documents
“What is the purpose of your visit?” He asked me
“Official” I replied
“Where will you be staying in the U.S.?”
“NewYork”
“How long have you intended to stay in US?”
“May be a year or two”
“What will be your job duties in the U.S. Company?”
Development followed by warranty closure for a specific time period. I will be co-coordinating with the offshore team in Chennai, assign them work and ensure smooth and timely completion of the project
“So is this the first time you are travelling to a foreign country? Your passport looks fresh” He chuckled
“Yes. Lot of chances went down in my early days”
“Give me a brief overview of what your project is all about”
“We work for a Banking client in US. We manage their data in a warehouse. It involves a lot of processing”
“It sounds quiet interesting. Can’t you do that sitting here at offshore?”
“Actually we can. Interacting with the client directly will ensure proper understanding and reduces additional reworks and deliver the code, defect free within the desired timeline. Indeed this will indirectly help the US economy flourish” I smiled
He smiled me back
“APPROVED” The stamp was made firmly
“Wish you good luck” He said
I thanked him and left

Honey, I am going onsite-II

Project#6, Year 5:
“Hey Deepa and Vinay. Here, have some sweets” I entered the cubicle with utmost joy
“Wow. Pattabhi, it’s really happy to see your face glowing. When are you traveling mate?” Vinay asked me
“Traveling? Where am I going to travel? My engagement is fixed Buddies. That’s what the sweets are for” I said
“You’re getting engaged? We thought you’re going to travel” She asked me
“Me? Noways!! I don’t have a valid visa. I’ve never been on a plane before. I’ve tried my luck with lot of projects, but had to lose to some of the senior folks in the project and I’ve almost dropped off my desires. Let it come when it comes. I am happy being at offshore and my post marriage life is something I am craving for right now” I replied them firmly

Mind is the biggest cheater in the whole world. It gives its own excuse for things which went undone!!!

********* *********

Project#7, Year 5:
"Hey Archana, did you review the document which I had sent you yesterday? Do you have any feedback for our offshore team? No replies on the status mail which I had sent you either” I asked my Onsite counterpart
“Hey Pattabhi. Sorry yaar, I didn’t get enough time to go through the docs that you had sent me last night. I had lot of calls and meetings with the client. Uff, really had a tough day yesterday” She replied me with some sort of drowsy tone demanding sympathy
“Archana, sorry to tell you this, but few of the docs which our folks had sent you some 4-5 days back still awaits signoff. Can you please tell me a confirmed date when this can be done so that I can update our PM regarding this? He has been questioning me about the onsite and offshore sync-up. What should I tell him mate? You have been my good friend and a nice colleague since day 1 I joined this project. I don’t want to him that the documents are awaiting signoff from onsite. Please suggest me something buddy” I lost my temper and yelled at her almost
“Hmmm Pattabhi. I understand your situation, but all I could do at the moment is to find some time to spend with the docs that you guys had sent me inspite of the daily calls and meetings which I attend atleast 6 hrs minimum. Onsite is no Joke Pattabhi. You’ve got to step into one’s shoes to feel the pain” She said in an authoritative tone
“Alright. I will come up with some idea how to sort this out and update our PM so that no one gets hurt in the end. Hey, by the way I saw your pics in Orkut. It was really looking good. Nice pics” I told her sarcastically
“Hey thanks yaar. We took lot of pics last week when we went to Las Vegas. You know something, I’ve never been to a casino my entire life, but trust me man, it was awesome. I played Poker. I won a few dollars and lost some. Man, you’ve got to visit once. Am sure you will like it. It took me nearly 4 Hrs to sort out the pictures and upload in Orkut. Good that you reminded me, I will upload a few in Picasa and will send you the link soon Pattabhi” She giggled
“Yeah sure. That sounds really awesome. Send me the links. I am waiting to see those pics. Catch you later. Got loads of work to be completed. Bye” I ended the call

********* *********

Project#9, Year 6:
“And now Pattabhi, you are a PM. It’s nice to see you as a PM mate” My boss patted me on my shoulders happily
I thanked him.
“So how is Shubha and Rajeev” He asked me so caringly
“Yeah Shubha and Rajeev are fine. He is running and has picked up a couple of words to talk” I replied him

********* *********

A year later
It’s really nice to hear from your boss about the travel date. I got the good news from my Boss on a Monday morning. I decided not to call my wife to convey the happy news and instead I planned to head home early and share the wonderful moment with her. I felt pretty nervous as it was going to be the first time I would be travelling on a plane and I felt uncomfortable living away from my wife and kid. I reached the station and took the window seat. As the train started to move, I gazed at the moving sceneries and my memories traversed back to my engagement days

********* *********

Shubha was from a very orthodox family. Whereas, I was from an IT company dreaming to talk to my fiancé over mobile like everybody. It was bombed just because she dint have a mobile. On top of this, she wanted approval from her father for everything including the channel she was supposed to watch in TV. She passed out with flying colors and got admission for a reputed DOTE1 college which she had to drop for her grandmother's old school believes.
I met her for the first time after my engagement- On my wedding day. My father-in-law was extremely happy about the fact that I refused a single penny as dowry. Everyone applauded and praised me for being a broad minded citizen. But my father-in-law was in some other plans for me
I suggested my father-in-law about a honeymoon trip to Mauritius, which is where I was supposed to travel for my onsite assignment and later got cancelled
He replied me politely “Maapillae (Son-in-law), Mauritius was once a heaven to visit. It’s not the same anymore. My friend’s son was there and complained of very pathetic hotel service. It’s better to go to ooty. Atleast we would be there in case of any emergency”.
I asked him “Did you go to Mauritius on your honeymoon Maama (father-in-law)?”
He said “I was never given that option at all. We went to Srirangam to worship Ranganathar. That was the only trip with my wife my father-in-law had arranged and that too at my own expense. But don’t worry Maapillae, I will send you on my expense. You don’t have to spend any money. So be relaxed”
So my father-n-law booked us a 2nd sleeper to ooty as decided by him. I cursed him in front of Shubha throughout our journey.
Shubha tried to calm me down. Traveling on a second sleeper was not the reason for my anger, but missing a chance to travel on a flight even for my honeymoon hit me like a bullet

The train’s loud honk woke me up from the sleep and I headed towards the bike park

Honey, I am going onsite-I

Disclaimer: All incidents and characters mentioned in the story are purely fictional. Any resemblance to real life is a mere co-incidence

An episode in an IT professional’s life

What could be one possible thing that would bring happiness on a techie’s face?
A love proposal from his teammate?

A dating invite from a hot chick in his company?

A decent hike in his salary?

His marriage getting fixed?

There is something very important that would bring loads of joy and happiness apart from the ones above mentioned.


An ONSITE OPPORTUNITY!!!

I am Pattabhiram. I joined as a fresher and currently a PM handling a project at offshore. Traveling to onsite had always been my passion and desire right from the day I decided to work for an IT company. I still can remember the incident that happened on my first day of induction

Day 1, Fresher Induction:
Sir, Will there be any onsite opportunities for me?
Hmmm… May I have your name please?
Pattabhiram, sir!
Pattabhi. There are 2 points to be noted. Point# 1: Do not call me or address anyone in this company as “sir”. They do have a name. Call them by their name or their nicknames. Point# 2: Your onsite opportunity entirely depends on the nature of the project you are going to be put in and the requirements at onsite. There is nothing I can do about it and this is after all your first day of the induction. All your unanswered questions will be clarified as time passes by. Ok Folks now let’s move on to the next slide in our agenda which speaks about the dress code policy for both men and women. On Mondays…
He had an answer to my question but not the answer I wanted to hear

********* *********
Project#1, Year 1:
Hi Guru, Will there be any onsite opportunities for me?
“Pattabhi. You joined this project just a few weeks back. There are lot many people in the queue waiting for onsite. Everyone will get their chance some day or the other. Frankly speaking, now it is just not your time. You need to gain a lot of experience in this project. Try to get some hands on with lot of new tools available in the market. My advice to you is, do not depend on one technology alone. Try to gain as much knowledge as you can. Will surely send you to onsite, when I feel it is the right time to send you there. Until then, keep dirtying your hands with lot of coding. This is the right time and age to learn lot of things” He replied me back

********* *********
Project#2, Year 2:
“Hey Pattabhi. Here, take some chocolates” Deepak, my project mate with lot of excitement showed me a box full of chocolates
I wished him Happy Birthday
“It’s not my Birthday you idiot. I am going onsite next Monday. Hufssssshhhhhh…. Lufthansa!!! Business Class!!! 3500$ a month, Enjoying on weekends travelling the entire stretch of US!!! Life tho pooraa settled hai yaar…What else can I expect big in my life? I am so happy” He said
“So how long are you going to work there Deepak?” I asked him
“No idea Pattabhi. Might be for a few months or it might even take a year or two. Who knows? Whatever it is, I will enjoy it to the max” Deepak was all in a mood to enjoy
“Good. Thanks for the chocs and all the very best mate” I wished him good luck
“Thanks Pattabhi. I got to rush up pretty early in the evening. I’ve got a whole lot of purchase to be done. See you tomorrow” Deepak took leave

********* *********
Project#3, Year 3:
“Pattabhi. Please come to my desk immediately. I have some good news for you man” I got a call from my Manager.
“Sure Sandeep. I will be there right away” I replied and rushed to his cabin
“Pattabhi, you’ve been working really well in this project. I must admit that you have exceeded all our expectations. The ratings are really impressive for the last 2 years. I am expecting you to get a role change this cycle. There has not been any official confirmations yet, but i am 99.9% sure that you will get a role change this cycle” He told me in an enthusiastic tone
“Wow Sandeep. That’s really a big news for me. Am really very happy and I must thank you for all the affection that you’ve shown towards me” I replied with a grin
“Don’t mention it Pattabhi. Please do not discuss this with anyone unless we get an official mail on this regard. Is that clear?” He put it plain and straight
“Sure. I won’t! One more thing Sandeep” I extended the conversation
“What about my onsite? Will they process my Visa this time? I’ve been waiting for my onsite since I joined here 3 years ago” I asked him with a long face
"I understand your desperation. But you need to know the fact that both Arun and Vijay are holding the visa and waiting for their dates. I will let you know if any requirement comes, Pattabhi.” He ended the conversation with no room for any further conversation
I thanked him and left

********* *********
Project#5, Year 4:
“Hey Deepa, you are supposed to travel this weekend right? Is the purchase over?” I asked my teammate
“No Pattabhi. I am not going to travel. I told our PM firmly” She said with a happy face
“Not travelling? Have you gone mad? Why do you want to miss such a golden opportunity like this?” I asked her
“Actually, to tell you the truth, my boy friend wants me to stay here in India. He doesn’t like the idea of me going to onsite” She replied me back
“But you’ve got a H1B visa. People like us are struggling hard to get one. How can you simply reject it? If I were in your position I would have definitely accepted it. Travelling to onsite has always been my passion” I said
“I agree Pattabhi. But I can’t go against him. He is pretty more important to me than anything right?” She questioned me back
“True. But if you had this in mind since long back, you could have asked our PM not to take your name into consideration for processing H1B visa right? It’s anyways a waste of money for the company and atleast you might have given chance to folks like me who are dying to get a Visa to travel abroad” I replied in desperation
She gave me an impertinent look. “Who cares!!! Our PM had asked me if I was willing to travel and I said ok. Whenever I feel like going to onsite I can go, if I have the Visa ready in my hand. Without Visa I can do nothing. So I nodded my head when he asked my name for visa processing” She coolly replied
“So the plan is like, get the Visa ready in hand, reject the opportunities that knock your door for your boy friend’s sake or expire the visa and get married to him or whomsoever and tag along with him under H4” I told her with utmost frustration with boiling blood and rage inside
She looked at me and sensed that she had been a reason one way or the other for the fact that my Visa was not processed
"I got to leave Pattabhi. Will catch you later” She said and rushed out immediately

America is another name for opportunities and this woman has ensured it remains closed for me, forever